آرسن ونگر برای پیوستن به موناکو به یورگن کلینزمن دروغ گفته بود، با انتقال تاتنهام به قایق آلن شوگر موافقت کرد، عاشق لندن شد و مطبوعات بریتانیا را با غواصی جذب کرد.

چیزهای زیادی وجود ندارد که یورگن کلینزمن در طول دوران حرفه ای درخشان خود در سراسر اروپا و با تیم ملی آلمان به دست نیاورد.

این مهاجم در مقابل دروازه کشنده بود و حس شوخ طبعی خوبی نیز داشت، بنابراین به راحتی می توان فهمید که چرا در بین هم تیمی ها و هواداران محبوب بود.

بنابراین، چه کسی بهتر از کلینزمن – که بیش از 300 گل برای باشگاه و کشور به ثمر رساند، یک سری کاملاً جدید از TalkSPORT’s My Sporting Life را شروع کند.

دوران بازی او او را از اشتوتگارت به اینترمیلان، موناکو، تاتنهام، بایرن مونیخ و سمپدوریا برد.

اما او برای اولین بار به خاطر قهرمانی در جام جهانی در سال 1990 با آلمان، شهرت بین المللی پیدا کرد و در این راه سه بار گلزنی کرد.

او به تازگی از اشتوتگارت به اینترمیلان نقل مکان کرده بود، اما واقعاً با یک عملکرد خوب در ایتالیا 90 خود را در صحنه جهانی معرفی کرد.

کلینزمن اعتراف کرد که پیروزی در آن برای کشورش اهمیت بیشتری نسبت به مسابقات فوتبال دارد.

او در زندگی ورزشی من گفت: «جام جهانی 1954 که تیم آلمان قهرمان شد، اولین باری بود که آلمانی‌ها به نوعی احساس می‌کردند «ما می‌توانیم دوباره قد بایستیم» و «می‌توانیم دوباره چهره‌مان را نشان دهیم» پس از جام جهانی. ویرانی جنگ جهانی دوم

سپس سال 1974 فرا رسید که یک بحران جهانی رخ داد، بحران نفت و سپس المپیک 72 با حوادثی که در آنجا اتفاق افتاد، اتفاقات وحشتناک و تازه در جام جهانی 74 گرد هم آمدند که آلمانی ها تیمی با کیفیت باورنکردنی داشتند. فرانتس بکن باوئر هدایت آن تیم، گرد مولر که همه گل ها را به ثمر رساند و غیره.

تیم ما در سال 1990 اساساً چهره اتحاد مجدد شد [of Germany]”

کلینزمن در آلمان برای اشتوتگارت پرکار بود و در 186 بازی 94 گل به ثمر رساند، اما دوران حرفه ای او با حرکت مداوم مشخص شد.

پس از مدتی در بوندسلیگا، او مهارت های خود را در سری آ با اینترمیلان آزمایش کرد، اما پس از آن موناکو در سال 1992 دعوت شد.

تیم لیگ 1 در آن زمان توسط یک آرسن ونگر اداره می شد و کلینزمن از شانس بازی با جورج وه بزرگ لذت می برد – اما هرگز به نتیجه نرسید.

کلینزمن گفت: “من نزد رئیس، مالک اینترمیلان رفتم و مودبانه از او پرسیدم که آیا خوب است که به ادامه راه رفتم و به او قول دادم که به تیم ایتالیایی دیگری نخواهم رفت.” او گفت مشکلی نیست و آن را بررسی خواهد کرد. سپس ناگهان موناکو در را زد و آرسن ونگر در آن روزها سرمربی بود.

بنابراین ما هلیکوپتر را از میلان به موناکو بردیم و به آنجا رفتیم، مذاکراتی داشتیم و همه چیز بسیار آسان بود. من این پیشنهاد را داشتم که با جورج وه آ که یکی از بهترین مهاجمان بود و آرسن در خط حمله بازی کنم [Wenger] گفت: “آره، من می خواهم شما دو نفر جلوتر بازی کنید” و فکر کردم وای این مثل برنده شدن در لاتاری است که با جورج وه در جلو بازی می کنید.

بنابراین من قرارداد را امضا کردم و روز بعد به موناکو رفتم و جورج وه آ به پاری سن ژرمن فروخته شد.

فوراً نزد آرسن رفتم و گفتم “آرسن، تو به من قول می دهی که می توانم با جورج وه آ جلو بازی کنم و او گفت: “خب اگر به شما می گفتم که او را می فروشیم، قرارداد را امضا نمی کردید.” گفتم بله درست است، من قرارداد را امضا نمی کردم.

اما قرارداد امضا شد و من دو سال را با آرسن ونگر در موناکو گذراندم.

او ممکن است در کنار وه آ صف آرایی نکرده باشد، اما همچنان در دو فصل 36 گل به ثمر رساند.

دو سال حضور در موناکو برای کلینزمن بیش از حد کافی بود و او دوباره در حرکت بود، این بار به لیگ برتر.

آلن شوگر در آن زمان مالک تاتنهام بود و مهاجم داستان چگونگی حضورش در شمال لندن را به یاد آورد.

کلینزمن گفت: «بعد از جام جهانی 94 فکر کردم خوب است، ببینیم چه پیش می آید. من در جام جهانی 5 گل زده بودم و اگر دو بازی دیگر انجام می دادم، می توانستم بهترین گلزن باشم، اما متأسفانه در مرحله یک چهارم نهایی رفتیم.

من پیشنهادی از یک باشگاه ایتالیایی داشتم، اما ایتالیا را قبلا انجام داده بودم، پیشنهادی از یک باشگاه اسپانیایی داشتم، و ناگهان با من تماس گرفت و آلن شوگر با تلفن تماس گرفت.

او فورا خودش را توضیح داد و گفت: من رئیس اسپرز هستم، من در واقع با قایق تفریحی خود در مونت کارلو هستم، آیا شانسی وجود دارد که بتوانیم برای یک قهوه با هم ملاقات کنیم؟ گفتم 200 متر با آپارتمان من فاصله دارد.

بنابراین ما یک کاپوچینو خوردیم و بیش از دو ساعت در مورد مسائل بحث کردیم و معامله انجام شد. به آرسن زنگ زدم، رفتم سمت باشگاه، او هم با من آمد و با هم دست دادند. خیلی راحت بود و ناگهان بازیکن اسپرز شدم.»

ورود او به تاتنهام در سال 1994 مورد استقبال همه قرار نگرفت.

کلینزمن بخشی جدایی ناپذیر از تیم آلمان بود که انگلیس را در راه قهرمانی در جام جهانی 1990 شکست داد و مطبوعات او را به غواصی متهم کردند.

اما او از همان ابتدا همه را مجذوب و خلع سلاح کرد و در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود از رسانه ها پرسید که آیا در لندن مدرسه غواصی وجود دارد؟

او توضیح داد: “من در مورد آن شوخی کردم زیرا یکی از دوستانم در مونت کارلو به من این توصیه را کرد که همیشه باید یاد بگیرید که وقتی کسی به شما حمله می کند با آن کنار بیایید و آزرده نشوید.

«در فرهنگ آلمانی‌ام، احتمالاً توهین می‌شدم و به شیوه‌ای اشتباه پاسخ می‌دادم. اما خوشبختانه این کار را نکردم.

او این توصیه را به من کرد و من با آن شوخی فکر کردم و مردم را جذب کردم. اما در نهایت شما فقط می توانید با بازی و گلزنی خود مردم را در فوتبال به دست آورید، و در این زمینه من احساس اعتماد به نفس داشتم و آنقدر مشتاق بودم که حرفم را در لیگ برتر ثابت کنم، لیگ برتر که همیشه آن را می پرستم. از تلویزیون تماشا کرد.»

کلینزمن عاشق لندن شد و گری مابوت و تدی شرینگهام لذت‌های جاده تاتنهام را به او نشان دادند.

او گفت: “بودن در لندن برای من یک ماجراجویی واقعی بود، کشف لندن.” به یاد دارم، تدی شرینگهام و گری مابوت من را برای خوردن ماهی و چیپس به خیابان های بزرگ بردند و من را با سبک زندگی خود آشنا کردند.

من از مونت کارلو لذت بردم، زیباست. اما برای من این زندگی واقعی بود. من طرز فکر هواداران اسپرز، فلسفه آنها و آنچه می خواهند از تیمشان ببینند را یاد گرفتم.

بعد از چند هفته احساس کردم که اینجا جای من است، اینجا جایی است که تو به آن تعلق داری. این دقیقاً چگونه بازی خود را انجام می دهم و چگونه زندگی می کنم. من توسط مادی گرایی و چیزها و هر چیز دیگری هدایت نمی شوم، من توسط فوتبال هدایت می شوم و این چیزی است که طرفداران اسپرز هستند. آنها بسیار آگاه هستند. “

هواداران اسپرز عاشق کلینزمن شدند، زیرا گل ها سرازیر شدند و جشن غواصی خود بی ارزش تبدیل شد.

در آن جشن، او توضیح داد: «پیش از اولین بازی من در لیگ برتر مقابل شفیلد ونزدی، تدی شرینگهام گفت: «رفیق، اگر واقعاً یک گل بزنی، پس همه ما شیرجه می‌زنیم». همش تقصیر تدی بود!

هزاران هوادار شفیلد ونزدی در خارج از استادیوم بودند، ما در اتوبوس در حال رانندگی هستیم و آنها تابلوهایی با ‘5.8’، ‘5.9’، ‘5.7’ در دست داشتند و اساساً می گفتند اینجا غواص است، ما به او می دهیم. خوش آمدید اینجا

بچه‌های اتوبوس فقط می‌خندیدند، آن موقع بود که بچه‌ها می‌گفتند «درست، یورگن، وقتی امروز گل می‌زنی، همه ما شیرجه می‌زنیم».

سپس برای بازی دوم مقابل اورتون این اتفاق افتاد. تدی گفت پسرش، چارلی، به او گفته بود: «پدر، اگر دوباره گل زد باید به یورگن بگویید، او باید دوباره شیرجه بزند، زیرا همه بچه‌های پارک حالا اگر گل بزنند شیرجه می‌زنند، این قانون است».

کلینزمن در فصل 95-1994 برای تاتنهام 29 گل به ثمر رساند اما در پایان فصل از این تیم جدا شد و باعث ناامیدی هواداران اسپرز شد.

چرا رفت؟ فرانتس بکن باوئر زنگ زد: «خیلی ساده بود. وقتی قیصر تماس می گیرد، نمی توانید نه بگویید. در ده ثانیه انجام می شود.

نکته دیگر این است که با کسب عناوین بنزین شما تمام می شود. در آن مقطع می دانستم که تیم اسپرز هنوز کیفیت لازم برای کسب عنوان قهرمانی را ندارد.

ما بین 5 تا 8 تیم خوبی بودیم، این واقعیت بود، اما من در اینجا عناوین کسب نمی کنم.

او به همراه بایرن مونیخ در جست‌وجوی نقره‌ای به کشورش بازگشت و قهرمان جام یوفا و بوندسلیگا شد.

پس از کمک به آلمان برای بردن یورو 96 – بار دیگر قلب انگلیسی ها را در این روند شکست – او به سمپدوریا رفت.

اما او در سال 1998 به صورت قرضی به تاتنهام بازگشت.

باشگاه در آن زمان با مشکل مواجه بود و در معرض خطر واقعی سقوط بود، اما گل‌های کلینزمن نقش مهمی در حفظ آن‌ها در لیگ برتر داشت، قبل از اینکه او آن را ترک کند.

او در مورد بازگشتش به اسپرز گفت: “مفتخر بودم که کمک کنم و باشگاه هم به من کمک کرد.”

ما گام به گام از منطقه سقوط دور شدیم و می‌توانم برای آخرین جام جهانی‌ام در آرامش آماده شوم.»

دوران حرفه ای کلینزمن سپس مسیر مربیگری را طی کرد و آلمان را به نیمه نهایی جام جهانی در سال 2006 هدایت کرد، قبل از حضور کوتاهی در بایرن مونیخ.

او به مدت پنج سال سرمربی ایالات متحده بود و اخیراً هدایت هرتابرلین را برعهده داشت.

و در مورد دیدار مجدد احتمالی با اسپرز به عنوان یک روز چطور؟

این احتمالی است که کلینزمن در گذشته درباره آن صحبت کرده است، اما این چیزی نیست که او معتقد است اکنون اتفاق خواهد افتاد.

او گفت: «سؤال این است که آیا شما با افرادی که الان آنجا هستند مناسب هستید؟ بنابراین وقتی من به عنوان یک بازیکن به اسپرز آمدم، همانقدر که آلن شوگر خنده دار بود، با هم هماهنگ شدیم و لذت بردیم زیرا او یک سرگرم کننده و مکالمه است.

اکنون واضح است که 30 سال بعد، شما افراد مختلفی را مسئول دارید، آنها تصمیمات متفاوتی می گیرند و مسیر خودشان را می روند. آنچه باقی می ماند DNA باشگاه و هواداران و هویت با بازیکنان است.

بدیهی است که همه چیز تغییر می کند، آنها باشگاه و یک مرکز آموزشی شگفت انگیز را مدرن کرده اند. اما افراد مسئول باید با شما مطابقت داشته باشند و به همین دلیل است که فکر می کنم ما احتمالاً هرگز دور هم جمع نشده ایم. مسئولان باشگاه در حال حاضر احتمالاً با من همخوانی ندارند.»

سری جدید talkSPORT از My Sporting Life ساعت 20 یکشنبه در talkSPORT است. در ادامه به قسمت اول با یورگن کلینزمن گوش دهید.