آنچه که رترو هدها باید در مورد ویدیوی کامپوننت و کامپوزیت بدانند

به‌عنوان یک روزنامه‌نگار فناوری، من معمولاً منحصراً روی آخرین فناوری متمرکز هستم. حتی وقتی صحبت از آن باشد بازی و سینمای خانگی تجهیزات، بعید است چیزی بیش از چند سال را پوشش دهم، چه برسد به یک دهه یا بیشتر. زمانی که نوبت به چرخه‌های محصول و اخبار می‌رسد، این یک ابدیت است، و در چشم‌انداز رسانه‌ای کنونی، آزادی عمل زیادی برای بررسی گذشته نخواهیم داشت.

با این حال، در خارج از حوزه روزنامه نگاری، میزان شگفت انگیزی از علاقه به فناوری از دهه 1990 و 2000 وجود دارد، از جمله VCR، منقرض شده است. کنسول های بازیو تلویزیون های مبتنی بر CRT. به عنوان یک سرگرمی نوستالژیک، یا مانند کشف آثار فرهنگی باستانی در نظر گرفته می شود. اگر شما نیز به دنبال پاک کردن وسایل قدیمی از مکان‌هایی مانند Goodwill یا eBay هستید، باید با دو استاندارد ویدیویی کنار بیایید: کامپوننت و کامپوزیت.

کامپوننت ویدیو چیست؟

به طور شگفت انگیزی برای فناوری قدیمی قابل استفاده است

ایوان آموس / Creative Commons

کابل‌های کامپوننت معمولاً به سه شاخه RCA (شرکت رادیویی آمریکا) با کد رنگ قرمز، آبی و سبز مجهز هستند، حتی اگر سیگنال در واقع RGB نیست (به هر حال، در اصل). صدا از طریق یک کابل جداگانه ارائه می شود، و همه اینها می تواند آن را کمی دست و پا گیر کند – اگرچه پورت هایی که به آنها متصل می شوید معمولاً دارای کد رنگی نیز هستند.

فرم‌های جایگزینی از ویدیوی کامپوننت وجود دارد، مانند استاندارد SCART اروپا، یا کانکتورهای VGA در رایانه‌های شخصی قدیمی‌تر. تقسیم دیگر بین آنالوگ و دیجیتال است. کابل‌های کامپوننت دیجیتال از وضوح تصویر تا 1080p پشتیبانی می‌کنند، اگرچه هنوز در بسیاری از تلویزیون‌ها یا مانیتورهای مدرن پورت‌های سازگار را پیدا نمی‌کنید.

استانداردهای اخیر مانند HDMI و DisplayPort برای همه افراد درگیر ساده‌تر است – آنها صدا و تصویر را در یک کابل واحد ادغام می‌کنند و در عین حال قدرتمندتر هستند، به عنوان مثال، از وضوح تصویر تا 8K یا بالاتر پشتیبانی می‌کنند. حتی اگر شما پلی استیشن 5 خروجی کامپوننت داشت، شما نمی خواهید از آن برای تماشای فیلم استفاده کنید، چه رسد به اینکه بازی اکشنی مانند God of War را انجام دهید.

مرتبط

آیا به کابل های HDMI با روکش طلا نیاز دارید؟

وقت آن است که یک میخ دیگر به تابوت این ایده بکوبیم.

ویدیو کامپوزیت چیست؟

فرمت ویدیوی والدین شما (یا پدربزرگ و مادربزرگ).

لری دی مور / Creative Commons / Pocket-lint

کامپوزیت سادگی تک کابلی (به استثنای صدا) را فراهم می کند، اما استاندارد در غیر این صورت کاملاً قدیمی است، حتی در رابطه با جزء. قدمت آن به دهه 1950 برمی گردد، بنابراین همانطور که تصور می کنید، از وضوح HD یا تصاویر اسکن پیشرونده پشتیبانی نمی کند. محتوای آن به شدت فشرده شده است و علاوه بر این مستعد تداخل سیگنال است. این می تواند مسائلی مانند “خزیدن نقطه” را ایجاد کند، که به شکل تغییر الگوهای شطرنجی در انتقال رنگ افقی است.

دستگاه هایی که از ورودی کامپوننت پشتیبانی می کنند، گاهی اوقات ترکیبی نیز ارائه می دهند، اما نه لزوما. دومی در دستگاه‌های فناوری مدرن، که یادگاری از دوران گذشته است، وجود ندارد. در بخش بعدی مطالب بیشتری در مورد آن وجود دارد.

حتی این روزها کمتر رایج است یک نوع ترکیبی به نام S-Video. این از دو کانال مجزا برای حذف مصنوعاتی مانند خزیدن نقطه‌ای استفاده می‌کند، اما زمانی که دستگاه‌های جزء در دهه 1990 در دسترس قرار گرفتند، دلیل وجود کمی داشت. بیشتر به دلیل استفاده در پخش کننده های Atari 800، Commodore 64 و S-VHS شناخته شده است.

مرتبط

چگونه یک Steam Deck را به یک کنسول بازی تلویزیونی تبدیل کنیم؟

شما می توانید بدون خرید دسکتاپ یا لپ تاپ، بازی های کامپیوتری را روی تلویزیون خود بازی کنید.

از کدام فرمت باید استفاده کنید؟

یک سوال (بیشتر) واضح

ایوان آموس / Pocket-Lint

اگر HDMI و DisplayPort در دسترس نیستند، اما کامپوننت موجود است، تقریباً همیشه پاسخ این است. استفاده از سه کابل ویدیوی مجزا به طور خودکار کیفیت تصویر بهتری را امکان پذیر می کند، زیرا هر کابل می تواند محتوای بیشتری را حمل کند و تداخل سیگنال را به حداقل برساند. پورت‌ها و کابل‌های اجزای دیجیتال حتی ممکن است نیاز به آداپتورهای ویژه یا سخت‌افزار ارتقاء مقیاس را از بین ببرند، بسته به ماده منبع و چیزی که به آن وصل می‌شوید. 480p از پلی استیشن 2 شما به یکباره دیدنی نمی شود فقط به این دلیل که از تلویزیون OLED 4K استفاده می کنید.

تنها دلیل برای در نظر گرفتن استفاده از کامپوزیت این است که این تنها گزینه موجود باشد یا عمداً به دنبال زیبایی یکپارچه سازی که قبلاً ذکر کردم هستید. کیفیت آن بر اساس استانداردهای مدرن بسیار ضعیف است – حتی زمانی که از فیلترهای بهبود عبور می کند. هر جذابیتی که دارد ناشی از نوستالژی است — یا نوستالژی خیالی، در مورد هر کسی که پس از سال 1990 به دنیا آمده است.

کامپوزیت می‌تواند ارزش امتحان کردن را داشته باشد، با این حال، به خاطر تجربه بازی‌ها، نوارهای VHS و سایر رسانه‌ها به همان صورتی که در ابتدا در نظر گرفته شده‌اند. کسی که Raiders of the Lost Ark در سال 1984 را تماشا می کرد، احتمالاً این کار را روی یک VCR کامپوزیت متصل به یک مجموعه CRT 4:3 انجام می داد – تمام چیزی که به دست آوردند تصاویر مبهم بود، احتمالاً با بخشی از قاب بریده شده برای مطابقت با نسبت 4:3. با تماشای نسخه 4K در تلویزیون 16:9 هرگز نمی توانید آن تجربه را صادقانه خلق کنید. به همین ترتیب، هنر پیکسل 8 بیتی که ما اکنون به آن علاقه داریم، زمانی که روی یک NES واقعی متصل به تلویزیون کوچک در زیرزمین خانواده‌تان با صفحه‌های چوبی بازی می‌کردید، کمی کمتر چشمگیر به نظر می‌رسید.

مرتبط

یک کیندل جدید ممکن است فقط درمان رکود خواندن باشد که من به آن نیاز داشتم

آن را بیش از حد خوش بینانه در مورد بازگشت به مطالعه بنامید.