استیو بروس سرخیو راموس منچستریونایتد بود، قهرمان آرسنال یان رایت او را مشت کرد، رهبر افسانه‌ای سر الکس فرگوسن بود و کتاب‌های معمایی قتل نوشت.

از آنجایی که زمان خاطرات را کسل می کند، اغلب می توانیم مشارکت قهرمانان خود را در بازی زیبا فراموش کنیم.

برخی از مدیران امروزی زمانی در زمین بزرگ بودند، اما دیدن مرتب آنها در زمین مسابقه باعث می شود که تصاویر پیروزی های باشکوه آنها در زمین در ذهن ما محو شود.

استیو بروس از سرمربیگری نیوکاسل یونایتد اخراج شد و هواداران ناراضی مدام احساسات خود را اعلام کردند.

بروس پس از از دست دادن شغل خود به تلگراف گفت: “تا زمانی که به نیوکاسل رسیدم، فکر می کردم می توانم هر چیزی را که به من پرتاب می شود تحمل کنم، اما بسیار بسیار سخت بود.

«هرگز واقعاً خواسته نباشم، احساس کنم که مردم می‌خواهند من شکست بخورم، خواندن افرادی که دائماً می‌گویند شکست می‌خورم، بی‌فایده هستم، اتلاف فضایی چاق، کلم کلم احمقانه و از نظر تاکتیکی ناتوان یا هر چیز دیگری».

این چیزی است که هیچ سرمربی لیاقتش را ندارد، به خصوص مربی که از پایان دوران بازی خود در 11 باشگاه مربیگری کرده است.

خاطرات روزهای او در زمین گاهی اوقات فقط یک نقطه دور در آینه دید عقب است.

با این حال، بروس سه بار با منچستریونایتد قهرمان لیگ برتر شد، زیرا آنها سلطه خود را بر فوتبال انگلیس در دهه 1990 آغاز کردند.

نه تنها این، او یک رهبر برای سر الکس فرگوسن افسانه ای بود، همچنین به باشگاه کمک کرد تا سه قهرمانی در جام حذفی و یک جام اتحادیه، یک جام برندگان جام و یک سوپرجام اروپا را به دست آورد.

و برنده دقیقه 96 او برای شیاطین سرخ مقابل شفیلد ونزدی در آوریل 1993 حتی اصطلاح “فرگی تایم” را به وجود آورد.

ظاهرها می توانند فریبنده باشند، به خصوص پس از 21 سال از پایان تلاش های او در زمین در سال 1999 در طول یک فصل یک فصل بازیکن-مدیر در شفیلد یونایتد.

بروس به عنوان مدافع به راحتی قابل تعریف نبود، شاید به نوعی توضیح دهد که چرا هرگز به او بازی ملی در انگلیس ندادند و چرا بسیاری از باشگاه ها او را در جوانی رد کردند.

یک قهرمان لیگ برتر و کاپیتان اولدترافورد باید افتخارات بین المللی را به ارمغان می آورد، اگرچه سر بابی رابسون بعداً به دلیل نادیده گرفتن او عذرخواهی کرد.

در عوض، در چیزی که باید برای خیلی ها الهام بخش باشد، تلاش و رهبری او به او کمک کرد تا لشکرها را تقویت کند، در حالی که آرام بودن و متعهد بودن در مالکیت توپ، او را به عنوان یک ستاره برتر نشان می داد.

او گاهی اوقات کمی پرخاشگر بود، اما در پایان همه چیز، بروس بدنش را برای هر امتیازی روی خط قرار می داد، زمانی که تصمیم گرفت برای یونایتد بازی کند، علیرغم اینکه نیاز به عمل فتق داشت، زیرا یک بحران آسیب دیدگی خط پشتی فرگی را فرا گرفت.

قبل از بازی با لیورپول، او حتی به رئیسش گفت که از نام بردن تیمش خودداری کند تا به او فرصت دهد تا آمادگی خود را ثابت کند، علیرغم اینکه یک هفته قبل از درگیری در زمین تمرین The Cliff مشغول کار بود.

او یک گلزن هم بود. یکی واقعا خوبه

گلزنی سرخیو راموس از مدافع میانی در سال های اخیر، با کمک تکنیک عالی پنالتی، بسیاری را مجذوب خود کرده است.

13 گل او در فصل 2019/20، هوادارانی را در سرتاسر جهان به صدا درآورد، اما بروس می تواند از آن بالاتر برود و در سال 1990/91 او 19 گل را در تمام رقابت ها به دست آورد.

در آن فصل، او در کنار برایان مک‌کلیر، با 13 گل، بهترین گلزن یونایتد بود، در حالی که چهار گل دیگر به باشگاه در تلاش برای کسب افتخار در جام برندگان جام کمک کرد.

همه آنها نیز مخلوطی هستند. با وجود اینکه بروس تنها 6 فوت قد داشت، به دلیل توانایی اش در ضربه زدن به توپ مشهور بود، طبیعت شجاع او به او اجازه داد تا بر محوطه جریمه تسلط پیدا کند و قبل از اینکه ضربه محکمی به خانه بزند، با حریف برخورد کند.

هم تیمی سابق پل پارکر این رها شدن بی پروا را تأیید می کند: «هیچ چیز بروسی را ترساند.

“هیچ چیز غیرممکن نبود. او از همه عزم بیشتری داشت. او ضربات سر بیشتری را در فاصله 6 فوتی نسبت به میانگین دفاع میانی در فاصله 6 فوتی 4 اینچی به دست آورد، و این همیشه آسان نبود – می توانید با نگاه کردن به بینی او هزینه را متوجه شوید.

او به عنوان یک شکارچی غیرقانونی در منطقه نیز خوشحال بود، یک گل مقابل لیدز یونایتد در سال 1992 باعث شد که مک کلر را از مسیر خود خارج کند و از شش یارد به تور دروازه برخورد کند.

اوه، و می دانید که ما به کیفیت او در مالکیت اشاره کردیم؟ او همچنین در طول دوران حضورش در اولدترافورد، 18 پاس گل داد، نه نیمه بد.

و ضربات پنالتی، خوب، او به سمت لبه ‘D’ برگشت و مستقیم به عنوان یک تیر، به سمت توپ دوید و به گوشه ای رفت. دروازه بان ها به سختی شانس داشتند، چه دیوید سیمن از آرسنال، چه بروس گروبلر از لیورپول یا اریک تورستودت از تاتنهام.

برونو فرناندز می‌توانست یک یا دو چیز بیاموزد – بدون پرش، پرش یا پرش.

همه چیز در ابتدا برای بروس در یونایتد به راحتی انجام نشد و یک پله بالاتر از نوریچ سیتی بود: «تغییر دشوار این بود که وارد رختکن شوید و افرادی مانند برایان رابسون، نورمن وایتساید، گوردان استراکان، جسپر اولسون را ببینید. و البته من در کنار پل مک گراث نشسته ام. او به اسکای اسپورت گفتبه

بعد از اینکه فقط دو روز با او تمرین کردم، به این فکر کردم که “اوه خدای من، آیا قرار است او را جایگزین کنم؟”

او کاملاً باورنکردنی است. متأسفانه، پل دچار مصدومیت شد و شاید به اندازه کافی بازی نکرد. اما، می دانید، او به استون ویلا رفت، با دوچرخه تمرین کرد و فکر می کنم چهار بار برنده بهترین بازیکن سال آنها شد.

بازی کردن برای منچستریونایتد فوق العاده بود. اگر برای یونایتد بازی می کنید چیزی به نام بازی دوستانه وجود ندارد – همه می خواهند شما را شکست دهند. عظمت آن – از صفحات پشتی تا صفحات اول – و افزایش تقاضا برای شما فوری بود.

این چیزی است که بسیاری از بازیکنان باید به سرعت با آن کنار بیایند، زیرا می تواند به راحتی شما را ببلعد. خوشبختانه برای خودم، فکر کردم، “من 10 سال کار کرده ام تا به اینجا برسم، بهترین تلاشم را انجام خواهم داد و از آن دلسرد و ناامید نخواهم شد، زیرا راه طولانی برای رسیدن به اینجا بوده است.” . مصمم بودم که از پس آن بربیایم.»

بروس هرگز از نبرد دوری نکرد، و این برای خارج از میدان نیز صدق می کند، حتی اگر برای او یک دسته جمعی و یک چشم سیاه به همراه داشته باشد.

اسطوره آرسنال، یان رایت فاش کرد: «ما در اولدترافورد بودیم و من همیشه سعی می‌کردم از بروس فرار کنم و انصافاً او همیشه به خوبی با من بازی می‌کرد. او همیشه مرا رزرو می کرد، بنابراین من باید سعی می کردم کمی آرام تر باشم.

در اولدترافورد، تونل به پایان رسیده است، من و بروسی در حال انجام یک تک‌تختی کوچک هستیم و بعد او می‌رود، این تو هستی، من تو را در تونل می‌بینم. سوت می‌رود و بعد باید به آنجا بدوی و او به شانه‌ام می‌کوبد. من می دانستم که بروسی می خواهد مرا بگیرد.

مشکلی که من داشتم این بود که تونی آدامز و بولدی خیلی به پایان نزدیک شده بودند، بنابراین من هیچ پشتیبان نداشتم. بزرگ‌ترین بچه‌ها وارد شده‌اند. من سعی کردم خیلی سریع از تونل فرار کنم، اما بروسی، مشت گره کرده، منتظر من بود.

من پوسوم بازی کردم. گفتم چه خبره مرد، میدونی چطوره؟ اما تمام مدتی که داشتم صحبت می‌کردم، وقتی به او نزدیک‌تر می‌شدم، فکر می‌کردم که در اینجا تیرباران شده‌ام و همانطور که او دست‌هایش را پایین می‌آورد، درست به صورتش زدم.

“سپس فرار کردم و همه چیز در تونل شروع شد. پس از آن مستقیماً روی مربی رفتم اما دیکو [Lee Dixon] و بولدی بعد از آن گفت که آنها به سالن رفتند و درها باز شد و بروس گفت “او کجاست؟” اما من از قبل روی مربی نشسته بودم.

من با اینسی صحبت کردم، ما با انگلیس در اتاق مشترک بودیم. او یکشنبه صبح با من تماس گرفت و گفت: “تو از کار افتاده ای، باید با او تماس بگیری”. از او متاسفم و به او گفتم که پدر ناتنی ام به من گفت: “اگر کوچکتر باشی، باید اولین مشت را بزنی.”

گلزن، رهبر، مبارز، آه، و نویسنده نیز.

بروس در سال 1999 در دوران مدیریت خود در هادرزفیلد، سه کتاب نوشت: مهاجم!، رفتگر! و مدافع!

موضوعی که می پرسید؟ حل معمای قتل مدیر فوتبال لدرسفیلد تاون. نام او؟ استیو بارنز.

در مورد شغل جایگزین خود در سال 2018، او پاسخ داد: “خیلی وقت پیش بود، و مطمئن نیستم که بخواهم به خاطر بد بودن آنها یادآوری کنم.

هر چند سهم فوتبال بروس برای منچستریونایتد بسیار گران بها بود.