باتری های XL از زیرساخت های پتروشیمی برای ذخیره انرژی خورشیدی و باد استفاده می کنند
مقدار زیادی از مواد-از گوگرد و سدیم گرفته تا مولکول های منگنز و آلی-سعی کرده اند باتری لیتیوم یون همه جا را سرنگون کنند. و تاکنون ، همه آنها شکست خورده اند.
باتری های ارگانیک ، که از برخی از بسیاری از مواد شیمیایی فراوان در اینجا بر روی زمین ساخته شده اند ، از جمله کربن ، اکسیژن و نیتروژن ، شاید ناامید کننده ترین خرابی باشد. آنها باید ارزان تر از باتری های امروزی باشند که از فلزات استفاده می کنند. با این حال هیچ کس نتوانسته است باتری ارگانیک را ترک کند.
تا به حال ، شاید.
یک استارتاپ جوان به نام باتری های XL شیمی جدید را که می گوید باید ارزان تر ، ایمن تر و بادوام تر از باتری های آلی قبلی و از نظر مهم ، باتری های لیتیوم یون باشد.
تام سیستو ، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت باتری های XL ، به TechCrunch گفت: “هزینه سرمایه باید بسیار کم باشد.”
انتظار ندارید محصولات این شرکت را در یک وسیله نقلیه الکتریکی نسل بعدی پیدا کنید. مایعی که باتری های XL برای ذخیره برق از آن استفاده می کنند ، حجیم تر و سنگین تر از باتری های لیتیوم یون امروزی است. به همین دلیل این شرکت در حال هدف قرار دادن ذخیره سازی در مقیاس شبکه است که بیشتر از وزن یا چگالی به مقیاس ، هزینه و ایمنی اهمیت می دهد.
و مقیاس نصب باتری های XL می تواند ، خوب ، فوق العاده بزرگ باشد.
این شرکت به طور انحصاری به TechCrunch گفت که یک واحد تظاهرات را برای آن سفارش داده است پایانه های Stolthaven، شرکتی که در ذخیره سازی پتروشیمی تخصص دارد. سیستو گفت ، واحد اول كوچك و نسبتاً صحبت خواهد كرد ، اما پس از كار كردن كینك ها ، این شركت می تواند به سرعت باتری های بزرگتر بسازد.
بخشی از دلایلی که سیستو بسیار خوش بین است ، به این دلیل است که یکی از مؤلفه های اصلی باتری چیزی بیش از مخزن ذخیره سازی نیست.
“اگر ما دو تا از [Stolthaven’s] بزرگترین مخازن ، این یک باتری 700 مگاوات ساعت است. ” 25000 خانه برای یک روز کامل “من معتقدم که آنها 400 تانک در سایت خود در هیوستون دارند.”
باتری های XL در حال ساخت چیزی است که به عنوان باتری های جریان شناخته می شوند. یک باتری جریان اساسی از دو مخزن متصل به پمپ هایی است که دو مایعات را از یک غشای عبور می دهند. شارژ باتری یونها را به سمت یک تپه استعاری سوق می دهد و آنها را در یکی از مایعات ذخیره می کند. هنگام تخلیه ، آن یونها به طرف دیگر جریان می یابند و الکترون ها را در این فرآیند آزاد می کنند.
باتری های جریان یک فناوری قدیمی است که ابتدا در اواخر دهه 1800 اختراع شده است. اما ذخیره فله و نسبتاً کم انرژی آنها را عقب نگه داشت. مدل های جدیدتر به تقویت ذخیره انرژی کمک کرده اند ، اما آنها هنوز هم نسبتاً گران هستند زیرا مایعاتی که از آنها استفاده می کنند خورنده هستند و به مواد گران قیمت برای پمپ ها و سایر تجهیزات نیاز دارند.
باتری های ارگانیک برای مدتی مطرح شده اند ، اما آنها گریزان هستند زیرا وقتی بیشتر مولکول های آلی با الکترونهای اضافی لود می شوند ، تمایل دارند که به سرعت از هم جدا شوند. سیستو گفت ، آنهایی که بیشتر به طول انجامیده اند نیاز به یخچال دارند و حتی در طی دو ماه از هم جدا می شوند.
حتی با وجود یک مولکول با ثبات تر ، سیستو می دانست که در صورت موفقیت شرکت ، باتری های XL ارزان تر بودند. وی در طی تحقیقات خود در دانشگاه کلمبیا ، هنگامی که یک ترکیب ارگانیک در حال تحقیق بود ، رکورد بیشترین تعداد الکترون های پذیرفته شده در یک مولکول واحد را شکست. در آن زمان ، آن مولکول باید در یک حلال آلی که گران و قابل اشتعال بود ، به حالت تعلیق درآید. سرانجام ، او و همكارانش توانستند آن را در آب خنثی pH پایدار كنند. در آن مرحله ، او می دانست که آنها می توانند شرکتی را در اطراف آن بسازند.
یکی از نصب باتری های XL از سه قسمت تشکیل شده است: یک ظرف حمل و نقل 40 فوت و دو مخزن. غشای اختصاصی این شرکت و سایر اجزای سازگار با ظرف حمل و نقل متناسب هستند و یک یا چند مورد از آنها سپس به مخازن ذخیره سازی وصل می شود. اندازه مخازن ظرفیت باتری را دیکته می کند ، در حالی که تعداد ظروف حمل و نقل نشان می دهد که باتری چقدر سریع می تواند شارژ یا تخلیه شود.
از آنجا که این شرکت از فناوری خارج از قفسه استفاده می کند ، سیستو می گوید باتری های XL می توانند به زودی ساخت باتری های بزرگتر را شروع کنند. وی گفت: “طراحی تجاری به طور قابل توجهی انجام شده است.” این شرکت با یک شرکت مهندسی همکاری می کند که قبلاً باتری های جریان دیگری را طراحی کرده است. “آنها تمام این قطعات را در جای خود دارند.”
در خارج از مشتریان اولیه مانند Stolthaven ، باتری های XL به دنبال همکاری با تولید کنندگان انرژی مستقل برای ساخت باتری برای پشتیبانی از شبکه هستند ، به ویژه در تگزاس که چنین تاسیسات به سرعت معمول شده است.
سیستو گفت: “ما معتقدیم که اقتصاد سطح پروژه از این بسیار قانع کننده است.”