ترسیم ریسک زنجیره تامین در عصر جهانی شدن – TechCrunch

این فقط نیست یک احساس: خطر در سراسر طیف ژئوپلیتیک در سال های اخیر بالاتر از حد معمول بوده است. برای کسب‌وکارهایی که در سراسر جهان فعالیت‌های زنجیره تامین دارند، اجتناب از این خطرات دشوار است. هنگام برنامه ریزی برای ماه ها و سال های آینده، مسائل مربوط به انعطاف پذیری و دوری از تحریم ها در اولویت است.

کار با تامین کنندگان در کشورهای ناپایدار یا نزدیک به آن، ریسک قابل توجهی برای شرکت ها ایجاد می کند، زیرا با افزایش ریسک، تداوم کسب و کار نامطمئن تر می شود. این موضوع برای زنجیره تامین خود تامین کننده (آنچه ما “تامین کنندگان فرعی” می نامیم) نیز صادق است. برای اکثر شرکت ها، شناسایی تمام پیمانکاران فرعی و تامین کنندگان فرعی که با آنها در چندین درجه جدایی در ارتباط هستند غیرممکن است.

به‌جای صرف مقادیر بی‌شمار منابع برای ردیابی هر تأمین‌کننده فرعی، کسب‌وکارها باید شناسایی کنند که کدام یک از فروشندگان آنها می‌توانند برای تداوم کسب‌وکارشان «بسیار حیاتی» برچسب‌گذاری شوند. سپس، آنها باید بر ردیابی و نظارت بر تامین کنندگان و پیمانکاران مهم خود فروشندگان تمرکز کنند. این یک عکس فوری به اندازه کافی دقیق ارائه می دهد که می تواند برای سنجش دقیق تری ریسک ژئوپلیتیکی تامین کنندگان مهم مورد استفاده قرار گیرد.

جایی که جنگ‌ها و درگیری‌های بین‌المللی پیش می‌رود، احتمالاً تحریم‌ها نیز به دنبال خواهد داشت. همانطور که وضعیت به سرعت در حال تحول در اوکراین ثابت کرده است، چشم‌انداز تحریم‌های بین‌المللی می‌تواند عملاً یک شبه تغییر کند و کسب‌وکارها و افراد جدید مرتباً به عنوان نهادهای «مسدود» معرفی شوند. شرکتی در ایالات متحده که به تجارت با شخصی در آن لیست ادامه می دهد، در معرض جریمه های قابل توجهی و همچنین آسیب به اعتبار آن قرار دارد.

بررسی اینکه صاحبان کسب‌وکارها در چنین موقعیت‌هایی چه کسانی هستند بسیار مهم است، زیرا اگر یک شرکت به سادگی تامین‌کنندگان خود را با نام شرکت بررسی کند، ممکن است «مالکان ذینفع نهایی» که تحریم می‌شوند، علامت‌گذاری نشوند. در تجربه من، کمتر از 30 درصد از شرکت‌های خارج از کشور، مالکان ذینفع را در برابر فهرست‌های تحریم غربالگری می‌کنند. علیرغم اینکه OFAC نیاز به بررسی لازم دارد.

عدم شفافیت در بسیاری از زنجیره های تامین این خطرات را تشدید می کند. نظرسنجی Deloitte نشان داد کمتر از سه چهارم از افسران تدارکات گزارش می دهند که دید خوبی نسبت به تامین کنندگان رده حیاتی خود دارند و فقط 26 درصد گفتند که می توانند خطرات را در بین این تامین کنندگان پیش بینی کنند. تنها 15 درصد از پاسخ دهندگان، دید به تامین کنندگان درجه دوم و سوم را گزارش کردند.

کسب‌وکارها به سیاست‌ها و سیستم‌های ارزش محور نیاز دارند تا آن‌ها را در سراسر زنجیره تامین اجرا کنند. یک روبریک مبتنی بر ماموریت می‌تواند بر سیاست‌ها و قوانین حاکم باشد و مشخص کند در هنگام شناسایی خطرات چه اقداماتی باید انجام شود. سیستم‌های مدیریت تامین‌کننده برای ارزیابی تامین‌کنندگان بر اساس این عنوان و رتبه‌بندی سطح ریسک آن‌ها باید اجرا شود.