داستان ثبت مشهورترین عکس های تاریخ/عکاسی که برای عکسش خودکشی کرد+تصاویر

خبرگزاری پرتو – گروه تصویری – علیرضا سپهوند: این مجموعه 20 عکس معروف به دلیل اهمیتی که در تاریخ دارد با دقت انتخاب شده است. هر یک از این تصاویر نمادین به شکل دادن به تاریخ ما و تغییر جهانی که در آن زندگی می کنیم کمک کرده است.

در زیر، 20 عکس مشهور جهان را مرور می کنیم که داستان، روایت و نحوه فیلمبرداری آنها را بررسی می کنیم. عکس هایی که هر کدام روایتی جالب و منحصر به فرد دارند که شاید سال هاست آن را دیده باشیم، نمی دانیم چگونه لحظه حادثه و مضمون را با این روایت ها ثبت و رخ دهد که بسیار جالب، خوانا و خوانا خواهد بود. دیدنی و جذاب – تماشایی:

عکس معروف هنری کارتیه برسون
مردی در حال پریدن از گودال
سال ۱۹۳۰

“هیچ چیزی در این دنیا نیست که لحظه ای تعیین کننده نداشته باشد.”
هانری کارتیه برسون

در این تصویر، یکی از نمادین ترین عکس های او، هانری کارتیه برسون، صحنه ای را از میان حصار پشت ایستگاه قطار سن لازار در پاریس به تصویر کشیده است. این تصویر نمونه کاملی از چیزی شد که کارتیه برسون آن را «نقطه عطف» نامید.

عکاس فرانسوی را اغلب پدر فوتوژورنالیسم مدرن می نامند. او اصطلاح “لحظه سرنوشت ساز” را برای اشاره به لحظه ای ابداع کرد که در آن عکاس یک ثانیه زودگذر را ثبت می کند و آن را در زمان جاودانه می کند.

عکس معروف «The Steerage»(محل اسکان فقرا در کشتی)
اثر آلفرد استیگلیتز
سال ۱۹۰۷

«لحظه‌ای طلسم شدم. اشکال مرتبط با یکدیگر را دیدم – تصویری از اشکال، و آنچه در زیر بود… دید جدیدی مرا در بر گرفت.»
آلفرد استیگلیتز

استیگلیتز، یکی از مشهورترین عکاسان اوایل قرن بیستم، تلاش کرد تا عکاسی را به همان اندازه که نقاشی یک هنر معتبر است جدی بگیرد. کارهای پیشگامانه او به تغییر دید بسیاری از عکس ها و عکس ها کمک کرد. گالری های او در نیویورک آثار او و بسیاری از بهترین عکاسان جهان را در آن زمان به نمایش گذاشت.

نمادین او “The Steerage” نه تنها نمایانگر چیزی است که او آن را عکاسی مستقیم می نامید، بلکه یک دید واقعی از جهان ارائه می دهد. همچنین نمای پیچیده‌تر و چند لایه‌ای به ما می‌دهد که انتزاع را از طریق اشکال در تصویر منتقل می‌کند. و اینکه این اشکال چگونه به یکدیگر مرتبط هستند.

عکس معروف استنلی فورمن
سقوط برای فرار از آتش‌سوزی
سال ۱۹۷۵

فورمن عکاس معروفی بود که برای oston Herald کار می کرد. وی در محل آتش سوزی حضور داشت. آنچه با مستندات او از نجات یک زن و یک کودک آغاز شد، با فروریختن محل آتش سوزی به سرعت تغییر کرد.
در این تصویر که مشاهده می کنید، دو نفر از ارتفاع سقوط می کنند و در حین سقوط، فورمن به عکاسی ادامه داد. او آنها را در هوا آویزان کرد. فورمن تنها در آخرین لحظه دوربین خود را پایین آورد و زمانی که متوجه سقوط زنی از ساختمان شد، برگشت.
این عکس معروف برنده جایزه پولیتزر برای فورمن شد. اما میراث جالب سؤالات اخلاقی است که در مورد اینکه چه زمانی یک عکاس باید عکاسی را متوقف کند و اینکه آیا ارسال تصاویر ناراحت کننده مناسب است یا خیر، مطرح شد. همچنین بسیاری از شهرداری ها را مجبور به اجرای مقررات ایمنی آتش نشانی کرد. اما در اینجا می توانید به این فکر کنید که آیا آن لحظات به جای کمک به بردن جایزه پولیتزر ارزش عکاسی و شکار دارند یا خیر.

عکس جنجالی کوین کارتر
کودک گرسنه و کرکس
سال ۱۹۹۳

تصویر معروف «پسر گرسنه و کرکس» برنده جایزه پولیتزر شد. این عکس معروف و همچنین تاثیر اجتماعی آن با سوالات اخلاقی و وجدانی درباره او و عکاسش مطرح شد تا جایی که این عکاس به دلیل فشارهای روانی انتقادات به زندگی خود پایان داد.

در سال 1993، کوین کارتر عکاس آفریقای جنوبی برای عکاسی از قحطی به سودان سفر کرد. تصویر او از یک کودک گرسنه، با کرکسی که روی سرش منتظر بود، خشم عمومی را نه تنها در مورد موضوع وحشتناک، بلکه با انتقادات زیادی از عکاس، به خاطر عکاسی از کودک، به جای کمک به او، برانگیخت.

آن روز و عواقب پس از آن، کارتر را چنان تحت فشار روانی و وجدان قرار داد که در سال 1994 به زندگی خود پایان داد.

برای ثبت این عکس ظاهرا مادر پسر دقیقا در کنار صحنه بوده و پسر هیچگاه در خطر حمله پرنده قرار نگرفته است. توجه داشته باشید که یک لنز تله‌فوتو بالاتر نیز صحنه را می‌گیرد و صحنه را فشرده‌تر می‌کند و باعث می‌شود پرنده نزدیک‌تر از آنچه هست به کودک نشان دهد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد این و عکس های بیشتری که توسط عکاسان آفریقای جنوبی در طول سقوط آپارتاید گرفته شده است، به باشگاه بنگ بنگ مراجعه کنید.

عکاس برنده جایزه پولیتزر ادی آدامز
اعدام سایگون
۱۹۶۸

ادی آدامز، عکاس برنده جایزه پولیتزر، در حال عکاسی از ویرانی های جنگ در خیابان های سایگون، ویتنام، در 1 فوریه 1968 بود.

اعتقاد به اینکه شاهد اعدام عادی یک زندانی بوده ام. او از منظره یاب دوربینش نگاه کرد تا صحنه را ثبت کند. اما آنچه او انجام داد، قتل ناگهانی و ناگهانی این زندانی بود. این تصویر نمادین به یکی از قدرتمندترین تصاویر جنگ ویتنام تبدیل شد. همان عکس به تقویت جنبش ضد جنگ و پایان دادن به دخالت آمریکا در جنگ کمک کرد زیرا جنگ وحشتناک ویتنام و زندگی کابوس‌آمیز مردم آن و مقیاس خشونت را به تصویر می‌کشید.

پرتره نمادین یوسف کارش
وینستون چرچیل
سال ۱۹۴۱

“وقتی به دوربینم برگشتم، او آنقدر جنگ طلب به نظر می رسید که می توانستم مرا ببلعد.” همان لحظه ای بود که عکس را گرفتم.”
یوسف کارش

چرچیل پس از حمله به پرل هاربر به اتاوا آمد تا از کمک متفقین تشکر کند. چرچیل غافل از اینکه یک عکاس مامور شده بود که برای او پرتره بگیرد، همیشه از سیگار کشیدن خودداری می کرد. سپس عکاس آماده شد، به سمت چرچیل رفت، سیگاری از دهانش بیرون آورد و عکس معروفش را با اخم گرفت.

چرچیل در مورد این عکس به عکاس یوسف کارش گفت: “شما حتی می توانید یک شیر غرغر را برای عکاسی در دست بگیرید.”

این تصویر یکی از پرتره های سیاسی است که بازنشر شده است. این به عکاسان اجازه می‌دهد تا از رهبران سیاسی صادق‌تر و حتی منتقدتر پرتره بگیرند.

نیک اوت
وحشت جنگ
سال ۱۹۷۲

وحشت جنگ ویتنام که توسط من ضبط شده بود نیازی به اصلاح نداشت.
نیک آگوست

نیک آگوست، عکاس جنگی در 25 مایلی شمال غربی سایگون، یکی از متحرک ترین تصاویر تاریخ جنگ ویتنام را ثبت کرد. بیشتر اوقات چهره کسانی که از عواقب جنگ رنج می برند دیده نمی شود.

اما تصویر دلخراش «فن تی کیم پوک» 9 ساله دنیا را وادار به دیدن آن کرد. او قربانی بمب ناپالمی شد که توسط ایالات متحده پرتاب شد، اما بعداً توسط همان عکاس کمک شد و تحت درمان قرار گرفت و از مرگ نجات یافت.

زمانی که این عکس در سال 1972 منتشر شد، بسیاری از روزنامه ها مجبور به تغییر سیاست های خود در مورد نمایش این نوع تصاویر شدند. این تصویر به همان دلایلی که اخیراً از فیس بوک حذف شد، امروز بحث برانگیز است.

نیک آگوست در سال 1973 برای این عکس معروف برنده جایزه پولیتزر شد.

عکس معروف مارگارت بورک وایت
گاندی و چرخ نخ‌ریسی
سال ۱۹۴۶

در سال 1946، مارگارت برک وایت، اولین عکاس مجله LIFE، فرصت نادری برای عکاسی از مهاتما گاندی داشت. این فرصت رویایی به سرعت به یک کابوس تبدیل شد. او قبل از اینکه به رهبر ایدئولوژیک هند دسترسی پیدا کند، مجبور بود بر چالش های زیادی غلبه کند. از جمله چرخ ریسندگی معروف گاندی.

پس از گرفتن دو عکس ناموفق به دلیل مشکلات فنی، سرانجام برک وایت موفق شد برای سومین بار این عکس را بگیرد.

این تصویر نمادین از گاندی و چرخ نخ ریسی کمتر از دو سال قبل از قتل او گرفته شده است.

تصویر معروف لوئیس هاین
دختر کارخانه نساجی
سال ۱۹۰۸

ک

انجمن ملی کار کودکان در سال 1904 برای مبارزه برای حقوق کودکان کار در ایالات متحده تأسیس شد. آنها متوجه شدند که قدرتمندترین ابزاری که دارند نشان دادن چهره واقعی این کودکان است. آنها بر این باور بودند که دیدن این تصاویر از کار کودکان، شهروندان را نسبت به مطالبات تغییر بیدار می کند.

زمانی که عکاس تحقیقی لوئیس هاین با سادی فایفر، یکی از جوانترین دختران محل کار آشنا شد. او تنها 48 اینچ قد داشت و عکاس می دانست که او عکسی می گیرد که نظر مردم را تغییر می دهد.

این عکس در کنار عکس های دیگر بخش مهمی از کمپین بود که منجر به تغییر قانون شد. نتیجه کاهش 50 درصدی تعداد کودکان کار در یک دوره 10 ساله بود.

گدای کور
اثر پل استرند
سال ۱۹۱۶

پرتره پیشگام پل استرند از یک زن نابینا، پرتره صادقانه ای بود که از پرتره های ژست رسمی تر آن زمان فاصله گرفت.

استرند نه تنها لحظه ای را ثبت کرد که یک کشور به دلیل موج مهاجرت به سرعت در حال تغییر بود، بلکه اولین تصویری را نیز ثبت کرد که راه را برای سبک جدیدی از عکاسی خیابانی هموار کرد.

اولین عکس تاریخ
اثر ژوزف نیسفور نیپس
نمایی از پنجره در لو گراس
حدود سال ۱۸۲۶

این اولین عکس در تاریخ است که توسط جوزف نیسفور نیپس گرفته شده است.

نمای پنجره از منطقه Le Gross در حدود سال 1826. جالب اینجاست که این اولین عکس دائمی نیست که توسط یک عکاس گرفته شده است، بلکه توسط مخترع Joseph Nisphor Niepce گرفته شده است. بله، او یک مخترع بود. شیفتگی او به چاپ باعث شد در سال 1826 یک دوربین تاریکخانه را در استودیوی خود در فرانسه راه اندازی کند.

اولین عکس ثبت شده در تاریخ توسط جوزف در سال 1826 با نام “اصطبل و کبوترخانه” به روش طراح نور گرفته شد. جوزف این تصویر را که به مدت هشت ساعت در معرض دید قرار گرفته بود، با استفاده از دوربین تاریکخانه ثبت کرد. صحنه پنجره بر روی یک صفحه مسی نورپردازی شده بود و یک نسخه تقریبی از صحنه بیرون از پنجره ارائه شده بود. به همین دلیل است که تصویر تا حدودی گیج کننده است زیرا خورشید در طول نوردهی در پاسیو حرکت می کند و در هر دو طرف سایه ایجاد می کند.

کارهای پیشگام او راه را برای توسعه عکاسی مدرن هموار کرد.

جیمز نچتوی
قحطی در سومالی
سال ۱۹۹۲

خواننده نیویورک تایمز در این تصویر دید: “ما به جرات می گوییم که نمی تواند بدتر باشد.”

عکاس خبرنگار جیمز ناچوی، که نمی‌توانست برای مستندسازی قحطی سال 1992 در سومالی مأموریت یابد، تصمیم گرفت این کار را به تنهایی انجام دهد.

او با حمایت صلیب سرخ روی زمین، وحشت گرسنگی را به تصویر کشید. این ترسناک ترین تصویر او، زنی را روی ویلچر نشان می دهد که منتظر است به مرکز تغذیه منتقل شود.

پس از انتشار این تصاویر وحشتناک، صلیب سرخ بزرگترین موج حمایت عمومی از زمان جنگ جهانی دوم را دریافت کرد و توانست 1.5 میلیون نفر را نجات دهد.

عکس نمادین آلبرتو کوردا
از چه گوارا
سال ۱۹۶۰

آلبرتو کوردا، عکاس، زمانی که دو فریم از همکار جوان فیدل کاسترو گرفت، فکرش را نمی‌کرد که این تصویر تبدیل به یک تصویر نمادین در تمام دنیا شود.

هفت سال پس از مرگش، پرتره او از چه‌گوارا تبدیل به تصویری نمادین از شورش و انقلاب برای مردم سراسر جهان شد که تا امروزه نیز در فرهنگ کوبا و در سراسر جهان رایج است.

در اینجا دو تصویر که در کوبا گرفته شده و در فتوشاپ ترکیب شده‌اند را مشاهده می کنید. شما می توانید پرتره هایی از چه‌گوارا را در سراسر این کشور بیابید که شبیه به تصویر کوردا هستند.

فیلیپ هالسمن
سالوادور دالی
سال ۱۹۴۸

فیلیپ هالسمن این عکس معروف از “Dalí Atomicus” (سالوادور دالی) را در سال 1948 گرفت.
زندگی و کار فیلیپ هالسمن برای به تصویر کشیدن جوهر کسانی بود که از آنها عکس گرفته بود. با علم به اینکه قرار نیست یک پرتره استاندارد از سالوادور دالی پر زرق و برق گرفته شود، تصمیم گرفت چیزی خارق العاده خلق کند.

هالسمن حتی همسر و دخترش را برای کمک به پرتاب گربه ها و آب به داخل قاب استخدام کرد. پس از گرفتن 26 عکس، در نهایت عکس را گرفتند که بازتابی از آثار هنری دالی است.
لازم به ذکر است که عکس در آن زمان فقط یک قاب ثابت بود، بنابراین تمام ایده ها، حرکات و تصاویر باید در یک فریم ساخته و ثبت می شد، فتوشاپی وجود نداشت!

هالسمن و دالی حس غیرعادی از سبک و خلاقیت داشتند. برای بسیاری، آنها عجیب و نادر بودند. آنها در پروژه های زیادی همکاری کردند، از جمله هالسمن، که یکی از نقاشی های دالی جمجمه را با استفاده از پیکره های انسان برهنه بازسازی کرد.

هالسمن به شکل گیری عکاسی پرتره مدرن کمک کرد. تصاویر او از دالی، آلبرت انیشتین، مرلین مونرو و آلفرد هیچکاک فرمت عکاسی را تغییر داد و عکاسان را تشویق کرد تا با سوژه های خود کار کنند.

دوروتا لونژ
مادر مهاجر
​سال ۱۹۳۶

دوروتا لانژ در یک ماموریت اسکان مجدد مأموریت یافت تا از وضعیت اسفبار کسانی که بیشترین آسیب را از رکود بزرگ سال 1936 متضرر شده بودند، عکس بگیرد.

در این عکس معروف لانگ تامپسون 32 ساله فرزندان خردسال خود را محکم در آغوش گرفته است و بیننده سختی ها و شرایط طاقت فرسا را ​​در چهره او می بیند و احساس می کند که بسیار بزرگتر از سنش به نظر می رسد.

پس از بازگشت، لانگ که اکنون مشهور است تبدیل به نمادین ترین عکس در بین 160000 عکسی شد که برای ثبت این دوره خسته کننده گرفته شد.

دولت با دیدن این رنج وارد عمل شد و 20000 وعده غذایی برای ساکنان منطقه فرستاد.

ادوارد مایبریج
اسب در حرکت
سال سال ۱۸۷۸

ادوارد مایبریج از سوی فرماندار کالیفرنیا مأموریت یافت تا از حرکت اسب عکسبرداری کند، که این فرضیه را ثابت می کند که اسب در هنگام چهارپا در هوا معلق است.

مایبریج تکنیکی را برای گرفتن اسب با استفاده از نوردهی در ثانیه توسعه داد. او 12 دوربین را در یک ردیف قرار داد که برای یک سری عکس از اسبی که در حال حمله بود فعال می شد.

مجموعه تصاویری که میبریج گرفته بود فقط نشان نمی داد که یک اسب واقعا پرواز کرده است. آنها همچنین پیشگام راه جدیدی برای استفاده از عکاسی با فناوری های جدید برای ثبت رویدادها بودند.

این امر راه را برای توسعه انیمیشن و انیمیشن هموار کرد.

دبلیو یوجین اسمیت
پزشک روستا
سال ۱۹۴۸

من به دنبال مالکیت این موضوع نیستم، بلکه به دنبال تعهد به آن هستم.»
دبلیو یوجین اسمیت

هدف اسمیت این بود که دنیا را از چشم سوژه هایش و همچنین بینندگانی که به آثارش نگاه می کردند، ببیند. این تصویر پس از 23 روز عکاسی و ضبط با عنوان “پزشک روستا” انتخاب شد.

اسمیت با دنبال کردن دکتر و آشنایی بیشتر با او توانست ماهیت سوژه خود را از طریق یک قاب به تصویر بکشد. این تصویر و مقاله همراه آن الگویی شد برای شیوه تقلید بسیاری در آن زمان.

این تصویر بخشی از یک گزارش تصویری عالی بود که استاندارد جدیدی برای این سبک از عکاسی یا عکاسی خبری ایجاد کرد.

رابرت کاپا
سرباز در حال افتادن(مردن بر اثر تیر خوردن)
سال ۱۹۳۶

تصویر کاپا از تیراندازی شبه نظامی اسپانیایی گرفته شده است بدون اینکه عکاس به منظره یاب خود نگاه کند.

این تصویر که با در دست گرفتن دوربین در سنگر گرفته شده است، عکاسی از جنگ را به سطحی متفاوت می برد. بلافاصله پس از آن، خبرنگاران به طور رسمی در یگان های ارتش مستقر شدند، زیرا اهمیت عکاسی، ضبط و مستندسازی وحشت های جنگ به سرعت درک شد.

هارولد ادجرتون
تاج قطره شیر
​سال ۱۹۵۷

هارولد اجرتون، پروفسور مهندسی برق، مجموعه‌ای از آزمایشات را در آزمایشگاه MIT خود آغاز کرد و دوربینی را اختراع کرد که از لحظه ای زودگذر در تاریکی عکس می‌گرفت.

ترکیبی از نور با تکنولوژی بالا و شاتر دوربین که عکاس را قادر می‌سازد لحظه‌ای را که با چشم غیرمسلح نامرئی است ثبت کند. او یک قطره چکان در کنار یک تایمر به همراه دوربینش نصب کرد.

عکس استاپ موشن او توانست تاثیر یک قطره شیر بر روی میز را ثبت کند و اهمیت عکاسی را در جهان و پیشرفت درک انسان از دنیای فیزیکی پیرامون را تثبیت کند.

انتهای پیام/