داغ بی‌تسلی ارتحال امام خمینی (ره)

شهید آوینی در کتاب «آغازی بر یک پایان» عزاداری امام خمینی (ره) را اینگونه بیان می کند:

«امام رفت، زمین آمد و ما هم روی زمین هستیم. با زخمی سنگین بر دل و باری بزرگ بر دوش. امام بار مسئولیت ما را رها کرده و بازگشت به حکمت و آزادی عشق ما را به عنوان عادتی که در طبیعت تغییر نمی کند، مزرعه را بلا می کند و ما امتحان می شویم و این آیه ربانی حقیقت را خواهد یافت:

شهید آوینی در یکی از مطالب خود با عنوان «فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت» می نویسد: «کوچه‌های جماران همراز کوچه‌های مدینه گشته‌اند بعد از ارتحال رسول. آنان که پای دارند هروله می‌کنند تا خود را به خانه‌ای برسانند مطاف ملائک حافظ تو بوده است و هر صبح و شام میهمان سفره‌ای که از بهشت بهر تو نزول می‌یافت، خانه‌ای که همنوازی تسبیحات تو هر صبح و شام نور می‌خورد و نور می‌آشامد و در عطر روح اللهی تو شناور بود. آنان که پای دارند هروله می‌کنند، اما آنان که پا در راه عشق تو باخته‌اند چه کنند؟ جانا، رحم آور! اینجا عالم ظاهر است و ظاهر حجاب باطن. چه کنیم؟»

ابراهیم حاتمی کیا کارگردان سرشناس ایرانی در مسیر طولانی فیلم «از کرخه تا راین»، ایام ارتحال امام خمینی (ره)، مراسم تشییع ایشان و عزاداری مردم ایران در روز چهاردهم خرداد را به نمایش گذاشته است.

آوینی در ادامه همین سخنان با ابراز ناراحتی خود و ملت ایران گفت: «ستون‌های حسینیه جماران رازداران اُستُن حنانه‌اند اما بر حال ما می‌گریند، بر حال آن دلباختگانی که بی تو دیگر جانشان جز باری سنگین بر گرده فراق نیست. ستون‌ها می‌نالند. ذرات چوب و آهن و خاک، هر چه هست، می‌نالند. آنجا که تو می‌نشستی، اریکه حکومت عشق بر جان‌های مشتاقان، خالی مانده است…».

وی در پایان نوشته است: «اکنون، این ماییم و امانت او. دست بیعت از آستین اخلاص برآریم و در کف فرزند و برادرش و تلمیذ مدرسه‌اش بگذاریم که اگر بعد از رحلت رسول الله ظهر حکومت اسلام به غروب خونین شهادت حسین بن علی و «شب بی قمر غیبت» انجامید، این بار امام فرصت یافت تا وثیقه حکومت را به معتمدین خویش بسپارد و این خود نشانه‌ای است بر این بار بشارت که خداوند اراده کرده است تا حزب الله و مستضعفین را به امامت و وراثت زمین برساند».