
کلکته: مطمئناً در سوپرلیگ هند (ISL) آزمایشهای سختتری انجام خواهد شد، اما در خطر شما، یونایتد شمال شرقی (NEUFC) را نادیده بگیرید. در صحنهای به بزرگی قدیمیترین تورنمنت فوتبال آسیا و در استادیوم ترسناک دریاچه نمک، آنها اولین تورنمنت خود را بردند و به طرز فوقالعادهای برای غلبه بر تساوی 0-2 نیمه اول پیش از پیروزی در تساوی بریک فینال جام دیورند در اینجا، قهرمان شدند. در روز شنبه
غول بزرگ موهون باگان شکست خورد، منطقه ای برنده شد. منطقه ای که مدام بازیکنان هند را با منظم بودن خط مونتاژ می دهد.
قهرمانی های ویشال کیث در ضربات تیراندازی، مدافع عنوان قهرمانی را در آغاز فصل زنده نگه داشت. در فینال، نزدیکترین ضربهای که دروازهبان موهون باگان به مهار ضربهای رسید، ضربه زدن به پنالتی پارتیب گوگوی بود. قرار نبود عصر او باشد. گورمیت سینگ، دروازهبان NEUFC، این حق را برای تیمی به دست آورده بود که پیش از این هرگز فینال بازی نکرده بود.
گورمیت قبل از اینکه سوباسیش بوز را رد کند، ضربه لیستون کولاکو را که به سمت راست او پرواز کرد، نجات داد. 4-3 این بود که تساوی شکن درست بعد از وقت قانونی که 2-2 به پایان رسید گرفته شد.
گیلرمو هیرو که گل تساوی را به ثمر رسانده بود، کاپیتان میگل زاباکو، گوگوی و علاالدین آجارایی که یک گل و یک پاس گل از بازی آزاد به ثمر رساند، برای NEUFC گلزنی کردند. برای موهون باگان، جیسون کامینگز پس از اینکه گورمیت خط خود را زودتر ترک کرد، قبل از اینکه مانویر سینگ و دیمیتریوس پتراتوس تبدیل به گل شوند، با یک شوت مجدد به ثمر رسید.
مدافع عنوان قهرمانی اعصاب خود را با پنالتی کامینگز در دقیقه 11 آرام کرد و پس از آن با گل هلوی سهل عبدالصمد در وقت های تلف شده نیمه اول، اعصاب خود را آرام کرد. اکثر 52391 نفر فکر می کردند که مسابقه به رختخواب کشیده شده است. اجرای زنده شکستدهندههای نمودار هندی، جمعیت را برانگیخت و آنها برای پیوستن به میلههای پایانی «وانده ماتارم» به تشویق زیادی نیاز نداشتند. این با شعار عدالت برای پزشک کارآموز در بیمارستان RG Kar که در 9 اوت مورد تجاوز قرار گرفت و کشته شد، آغشته شد.
پتراتوس سپس گورمیت را با یک دوربرد جسورانه آزمایش کرد، بلافاصله پس از اینکه به عنوان جانشین نیمه دوم برای صمد وارد زمین شد. دیگ وزوز می کرد.
و چرا این کار را نمی کند؟ اشیر اختر پیراهن صمد را گرفته بود و کامینگز پنالتی را تبدیل به گل کرد. سپس گرگ استوارت از کنار دو بازیکن رقصید اما ضربه را از دست داد. توپی از صمد منویر سینگ را پیدا کرد اما گورمیت شوت را در امان نگه داشت. سپس صمد در 5+45 گلزنی کرد و از پشت دوید تا حرکت نرمی را که توسط آشیش رای آغاز شد و کولاکو از سمت چپ شروع کرد، تکمیل کرد.
اما کاپیتان زاباکو و مربی خوان پدرو بنالی گفته بودند که آنها برای تعطیلات نیامده بودند. NEUFC در راه رسیدن به فینال 16 گل به ثمر رسانده بود، اولین گل در تاریخ باشگاهی که امسال 10 ساله شد. “به نظر شما چیزی برای از دست دادن داریم؟” بنعلی پرسیده بود. او گفت که از این مناسبت لذت خواهیم برد.
تا اینکه آجارایی یک شوت به گوشه پایینی شلیک کرد، مثل صحبت های معمول قبل از بازی به نظر می رسید. سه دقیقه بعد، در دقیقه 58، آجارایی به ارائه دهنده تبدیل شد و هیرو با یک ضربه والی برای اولین بار از شما تشکر کرد. در حالی که این بازیکن اسپانیایی جشن هواپیما را آغاز کرد، ورزشگاه در سکوت غرق شد. فاصله ها در نیمه باگان در حال باز شدن بود و برای جلوگیری از بردن NEUFC در وقت قانونی نیاز به سیوهای کیث از دوربردهای ماکارتون نیکسون و جیتین ام اس بود.
بازی با سه مدافع میانی برای تطبیق با گروه بازیکنان هجومی خود به این معنی بود که باگان مجبور بود از کولاکو و مانویر سینگ به عنوان مدافعان کناری استفاده کند. این یک مصالحه باقی می ماند که می تواند هزینه بر باشد. NEUFC سعی کرد از زمین خارج شود، آجارایی یکی را روی خط دفاع لوب کرد اما ضربه سر جیتین توسط کیث متوقف شد. یک بار دیگر، به آنیرود تاپا نیاز داشت تا به عقب برگردد و پاکسازی کند.
اما وقتی جیتین در دقیقه 55 آجارایی را داخل محوطه پیدا کرد، مانویر یک قدم عقب بود. هیرو در سمت کور کاپیتان بوز قرار داشت تا پاس آجارایی را با کولاکو که نزدیک به آن نیست، ملاقات کند. در روزهای اول، خوزه مولینا، مربی موهون باگان، درباره ضعف های دفاعی گفته بود. شهر بمبئی تماشا خواهد کرد.
ورزشگاه یک لحظه خالی شده بود اما در یک گوشه شعار می داد: «ما کی هستیم؟ شمال شرقی.” چراغها کمرنگ شده بودند، اما با پیراهنهای مشکی که بر روی آنها «قهرمانان» طلایی نقش بسته بود، بازیکنان NEUFC، کارکنان و مالک جان آبراهام از این مراسم لذت میبردند. همان طور که بنعلی امیدوار بود.