فرونشست زمین حیات اصفهان را تهدید می کند

امروزه این شهر تاریخی جهانی در نبردی نابرابر، با بلایای خشکسالی مواجه شده و باعث کاهش چشمگیر آب های زیرزمینی در دشت بزرگ اصفهان شده است که در پایان یک خشکسالی طولانی و بر اساس بهره برداری نابسامان از این ثروت ملی، آن را کاهش داده است. زندگی فرهنگی و تمدنی را گسترش می دهد که جهان را در معرض خطر جدی قرار داده است.

اصفهان شهر تاریخ است

استان اصفهان از نظر جغرافیایی در محور مرکزی فلات مرکزی ایران قرار دارد به طوری که این فلات از شمال به رشته کوه های البرز بزرگ، از غرب به رشته کوه های سر به فلک کشیده زاگرس و از شرق به کوه های پراکنده شرق و مرکزی می رسد. ایران مانند «شیرکوه»، «تفتان» و «کرکس» محدود است و این کوه‌ها مانند مثلثی این فلات تمدن‌سازی را احاطه کرده‌اند.

به گفته برخی دیرینه شناسان مانند رومن گریشمن فرانسوی، فلات مرکزی ایران بیش از پانزده هزار سال پیش دوره بارندگی را تجربه کرده است، بنابراین به گفته برخی از محققان دریاچه بزرگ و کم عمقی در دل فلات مرکزی ایران شکل گرفته است. . آنها را ایده های دریاچه تیتوس می نامیدند.

صرف نظر از درستی یا نادرستی این نظریه، امروزه در نقاط مختلف استان مانند کاشان در محور شمالی استان اصفهان یا شهرهای «دولت آباد» و «خرزوق» در محور شمالی این شهر تاریخی از اصفهان و همچنین روستای «کلهرود» شاهین شهر و شواهد غیرقابل انکاری دال بر وجود این دریاچه بزرگ و اسرارآمیز وجود دارد.

اما با پایان یافتن فصل بارندگی، از حدود 12 هزار سال پیش در فلات مرکزی ایران، فصل خشکسالی آغاز شد و نخستین انسان (غارنشین) که آثار زندگی اجتماعی او در این منطقه به بیش از 40 هزار سال پیش در سال‌ها می‌رسد، از آنجا رفت. غار و از آنجا بود که عصر فرهنگ و سپس تمدن در این دوره به تدریج در فلات مرکزی ایران شکل گرفت.

بی شک وجود آب نقش انکارناپذیری در شکل گیری عصر فرهنگ و سپس تمدن داشته است، به همین دلیل محدودیت منابع آبی در فلات مرکزی ایران مانند زاینده رود همواره نقش مهمی را ایفا کرده است. حیات فرهنگی و تمدنی ایران. مردم این منطقه

در طول فصل خشک و طلوع کویر مرکزی ایران که به تدریج پا به پای دریاچه تیتوس و جنگل های انبوه فلات مرکزی ایران رفت، مردم این سرزمین آموختند که چگونه نه تنها فرهنگ و تمدن پایدار ایجاد کنند. . در مواجهه با طبیعت بی رحم جهان را به گونه ای ساختند که اصفهان در قرن پنجم و ششم و سپس در قرن یازدهم و دوازدهم در طول عمر چند هزار ساله خود (در دوران اسلامی) توانست نقش اساسی در حیات فرهنگی و تمدنی ایفا کند. از ایرانیان شهر یازدهم و دوازدهم قمری هجری قمری در رشته های علوم مختلف از جمله ادبیات، علوم دینی، فلسفه، عرفان، هنر و به ویژه معماری و سایر علوم به شهر بزرگ جهان به عنوان آخرین مظهر جهان شرق در برابر جهان غرب تبدیل شد. . اما اصفهان توانست در این دوران نقش ارزنده ای در شکل گیری فرهنگ و تمدن غنی جهان اسلام ایفا کند.

اقلیم اصفهان

اصفهان در طول تاریخ همواره جزء مناطق کم بارش کشور به شمار می رفته است، از این رو مردم دشت بزرگ اصفهان که کوه های مرتفع زیادی در اطراف خود نمی بینند، به آب زاینده رود به عنوان تنها منبع آب متکی بوده اند. آب در این دشت وسیع

نیاکان ما در مناطق کویری و با بارندگی اندک در طول زندگی پرمشغله خود همواره توانسته اند با اندیشیدن و به کارگیری راهکارهای مختلف، زندگی فرهنگی و تمدنی این سرزمین کهن را به گونه ای که تاریخ حفاری قنات ها همراه با استفاده از آب های سطحی در قدمت ایران به بیش از 4000 سال می رسد، اما این قنات ها که برخی از آنها از جمله سه قنات در استان اصفهان امروز در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیده است، تلاشی برای حفظ حیات بوده است که مرحوم دکتر ابراهیم می گوید. باستانی پاریزی قنات از آنها با عنوان «حماسه کویر» یاد کرد و آنها را رگهای زندگی انسان بر روی زمین بریان نامید.

نزدیک به دو دهه است که فلات مرکزی ایران دچار خشکسالی شده است، از این رو تداوم خشکسالی همراه با افزایش جمعیت در این فلات از یک سو و محدودیت منابع آبی از سوی دیگر باعث شده است که برخی از مسئولان، دانسته یا ندانسته آنچنان که نتوانستند. تنها با ایجاد سرشاخه‌های مختلف، آب زاینده‌رود را به مناطق مختلف منتقل کرده‌اند، بلکه با حفر چاه‌های عمیق و در اقدامی برخلاف قوانین حفاری قنات‌های تاریخی، مابقی این آب‌های زیرزمینی که به تدریج در قلب زمین برای هزاران سال یکباره از زمین بیرون کشیده می شود و این باعث می شود که زمین به تدریج به صورت عمودی سقوط کند یعنی در اثر تخلیه سفره های زیرزمینی به صورت نشست زمین به سمت پایین حرکت کند. و غرق شدن طولانی مدت که بسیار هم خطرناک است. اما این پدیده به قدری از سوی زمین شناسان خطرناک تشخیص داده شده است که آن را «سخت پوستان زمین» نامیده اند و اکنون متأسفانه به تدریج در حال گسترش به 200 دشت کشور از جمله دشت اصفهان است.

​فرونشست زمین در اصفهان

در طول دهه 90 نشانه هایی از رانش زمین در دشت های اصفهان به ویژه در شهر تاریخی اصفهان نمایان شد، اما در دو سال اخیر این پدیده تشدید شده و خطرات آن همواره از سوی مسئولان، کارشناسان و رسانه ها هشدار داده شده است. مالکان در اصفهان اما باید توجه داشت که برخورد با این پدیده طبیعی که عمدتاً توسط انسان ایجاد می‌شود، باید به صورت کاملاً علمی و با بیان استنادات علمی و با وضوح واضح از سوی موجودات مربوطه همراه باشد تا به نتیجه برسد. دقیق و واضح برای ادعاهای آینده در این زمینه به نظر می رسد ذکر چند نکته خالی از لطف نباشد:

لزوم حمایت و مساعدت معاونت عمرانی استاندار و نهادهای ذیربط از جمله اداره کل مدیریت بحران کشور برای بسیج سازمان های مرتبط با این رویداد مانند سازمان آب منطقه ای، سازمان عمران شهری و راه ها، سازمان جهاد کشاورزی، سازمان منابع طبیعی . ، سازمان جنگل ها و مراتع، میراث فرهنگی، سازمان گردشگری و صنایع دستی و شهرداری های شهرهای در معرض خطر فرونشست به منظور شناسایی و ارزیابی وضعیت موجود.

لزوم هماهنگی در بررسی بافت های جمعیتی برای بررسی علائم فرونشست به ویژه در کلانشهر اصفهان.

لزوم بررسی دقیق بافت تاریخی اصفهان به صورت جداگانه در دو قسمت از محورهای تاریخی شهر و پل های تاریخی محور زاینده رود در محدوده شهر اصفهان توسط کارشناسان، با توجه به تاثیر خشکی زمین زاینده رود روی پی. پل های تاریخی را باید بررسی کرد و به نتیجه منطقی رسید.

لزوم نظارت دقیق به ویژه مسئولان برای داشتن جریان دائمی زاینده رود، زیرا در حال حاضر حدود 150 کیلومتر از مسیر زاینده رود که حدود 150 کیلومتر آن عمدتاً در دشت بزرگ اصفهان است، خشک است. بنابراین خشکی زاینده‌رود و سرشاخه‌های آن که تنها منبع تامین آب شرب، کشاورزی و آب‌های زیرزمینی اصفهان است، اکنون خشک شده و این امر تأثیر مستقیمی بر عدم تزریق آب و کاهش تدریجی آب‌های زیرزمینی اصفهان دارد. جلگه.

لزوم آموزش فرهنگ صرفه جویی در مصرف آب به شهروندان به گونه ای که کلان شهر اصفهان هم اکنون بیش از دو میلیون نفر جمعیت دارد و این امر به دلیل کوچکتر بودن اصفهان در دوره های تاریخی باعث شده بخش قابل توجهی از آب زاینده رود وجود داشته باشد. در مصرف شهری هدر می رود.

نیاز به تغییر سریع الگوی کشت در کشاورزی از سیل به سایر الگوهای موجود و همچنین نیاز به آموزش های لازم برای کشاورزان برای تغییر کشت خود از محصولاتی که نیاز به آب دارند به محصولاتی که به آب کمتری نیاز دارند.

از این حیث و در سال های اخیر در برخی از مناطق استان الگوی کشت برای کشت برخی از محصولات کم آبی مانند پسته و زعفران تغییر کرده است و این امر نه تنها باعث کاهش مصرف آب شده بلکه به یکی از جاذبه های گردشگری تبدیل شده است. در مناطق مرکزی و در شرق استان اصفهان تبدیل شده است.

به هر حال اصفهان در ادوار مختلف تاریخی برای گسترش حیات فرهنگی و تمدنی این ملت بزرگ به شهری بزرگ تبدیل شد که نشانه های آن همیشه مشهود است، پس تلاش کنیم تا وارثان شایسته هنرمند و سالک خود باشیم. خداوند. اجداد تا نسل های آینده به ما به عنوان اجداد خود افتخار کنند.