لوکاس لیوا، هافبک سابق لیورپول با اعلام بازنشستگی به دلیل مشکل قلبی اشک می ریخت.

لوکاس لیوا، هافبک سابق لیورپول با اعلام خداحافظی اش از فوتبال گریه کرد.

ستاره 36 ساله گرمیو به دلیل عارضه قلبی که او را از ماه دسامبر دور از میادین نگه داشته، خداحافظی احساسی خود را از این بازی اعلام کرد.

ملی پوش سابق برزیل در سال 2007 با مبلغ 5 میلیون پوند از باشگاه دوران کودکی خود گرمیو به آنفیلد نقل مکان کرد و به یک اسطوره باشگاه تبدیل شد.

او با 346 بازی بزرگ برای قرمزها، زیر نظر رافائل بنیتز، برندان راجرز و یورگن کلوپ به یک بازیکن ثابت قدم تبدیل شد.

پس از یک دهه حضور در مرسی ساید، او سپس در سال 2017 راهی تیم ایتالیایی لاتزیو شد، جایی که به تیم کمک کرد تا قبل از بازگشت به گرمیو تابستان گذشته، به مسیرهای قهرمانی بازگردد.

او پس از بازگشت 18 بازی انجام داد، اما پس از اینکه پزشکان باشگاه در پایان سال گذشته متوجه التهاب عضله میوکارد قلب شدند، از تمرین کنار رفت.

او اکنون در ناحیه میوکارد جای زخم دارد که توسط پزشک تیم اعلام شده است. در یک خداحافظی احساسی.

در جریان کنفرانس مطبوعاتی، لوکاس گفت: «می‌خواهم از گرمیو برای همه حمایت‌هایی که در این سه ماه و از زمان بازگشتم دریافت کردم، تشکر کنم. امروز بازنشستگی خود را اعلام می کنم.

«دوره سختی بود و فکر می‌کنم این اولین بار است که برای این پرونده گریه می‌کنم. فقط باید واقعا از شما تشکر کنم. فقط شکرگزاری برای تمام این مدت.

من در جایی که دوست دارم به پایان می رسم، اما نه آنطور که می خواهم. من مطمئن هستم که چرخه جدید به خوبی آغاز خواهد شد. با تشکر از صبر همه خیلی امید داشتم که بتوانم آن را برگردانم. اینطور نبود، اما سلامتی من هم حرف اول را می‌زند.»

لوکاس بعداً با انتشار ویدئویی که به دوران حرفه‌ای خود نگاه می‌کند، در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «روز خداحافظی با میادین فرا رسیده است.

اعتراف می‌کنم که از نقاط قوت بیشتری ناشی می‌شود، اما به گذشته نگاه می‌کنم و فقط می‌توانم برای حرفه‌ای که ساخته‌ام سپاسگزار باشم.

“در سن 14 سالگی خانه را ترک کردم تا مرد جوان دیگری باشم و به دنبال رویای فوتبالیست شدنش باشم. در 16 سالگی به گرمیو رسیدم و طعم حضور در یک باشگاه بزرگ را حس کردم و همچنین احساس کردم که این رویا به تحقق نزدیکتر است.

در 18 سالگی، این رویا به حقیقت می پیوندد و همراه با آن دسترسی به سری آ به روشی فراموش نشدنی!

سال بعد فرا می رسد و در آن من برخی از بهترین لحظاتم را در دوران حرفه ای ام تجربه کردم، از جمله اولین بازی ام برای تیم ملی برزیل.

در سال 2007 به لیورپول غول پیکر نقل مکان کردم که 10 سال است بخشی از زندگی من بوده است و با افتخار می گویم که امروز لیورپول خانه من است! من به همراه خانواده ام یک شهروند انگلیسی هستم، من یک Scouser هستم.

می‌خواستم سرنوشت مرا به باورنکردنی‌ترین شهر اروپا ببرد: رم. با تمام جذابیتش و با هواداران متعصب لاتزیو موفق شدم نامم را در تاریخ باشگاه ثبت کنم! پنج سال فوق العاده گذشت. همانطور که در رم می گوییم، همیشه FORZA LAZIO.

یک چیز برای بستن فوتبالم با کلید طلایی کم بود: بازگشت به تیم قلبم. من برگشتم و این امتیاز را داشتم (بله، پوشیدن پیراهن گرمیو، فارغ از تقسیم بندی، یک امتیاز است) که بتوانم دوباره با دسترسی مشارکت کنم.

بدیهی است که می توانم کتابی با داستان هایی که در این سه باشگاه و در بیش از 30 سال فوتبال تجربه کرده ام بنویسم، اما اینجا هستم تا از تک تک افرادی که در این سفر به من کمک کردند تشکر کنم. در طول سفرم، افراد زیادی برای من مهم بودند تا شغلی داشته باشم که توانستم بسازم. من مجبور نیستم همه آنها را نام ببرم.

«خانواده‌ام که پایه، پشتیبان بوده‌اند و همیشه این رویا را باور کرده‌اند و با من زندگی کرده‌اند. به مربیان، همبازیان، دوستانم برای حمایت بی قید و شرط همیشه و به هوادارانی که همیشه با من بوده اند!

“فوتبال از شما بسیار متشکرم! با تشکر از همه طرفداران در سراسر جهان! من مطمئن هستم که شما همچنان برای این چرخه جدید که قرار است در زندگی من شروع شود، تشویق خواهید کرد.”