مخاطب از طنز چه می‌خواهد؟
همه ما می دانیم که رسانه های جمعی نقش بسیار مهمی در ارائه الگو و فرهنگ سازی در جامعه دارند، امروزه تصور خانه ای بدون تلویزیون بسیار دشوار است. تلویزیون یکی از مهمترین پدیده‌های ارتباطی قرن اخیر است که با ارائه و تغییر باورها، ارزش‌ها، اخلاق، رفتار و سبک زندگی افراد جامعه به‌ویژه کودکان، به‌عنوان الگویی جدید عمل می‌کند که در بسیاری از موارد بیش از پیش سازنده نسبت به فرهنگ یا تغییر فرهنگ از الگوهای قدیمی و سنتی مانند خانواده، مدرسه و دوستان است. بنابراین نقش تلویزیون را در اجتماعی شدن و فرهنگ پذیری جامعه نباید نادیده گرفت.
یکی از بزرگترین رسالت های رسانه ملی ایجاد امید و ایجاد روحیه خوب در بین مردم جامعه است، اتفاقی که اگر به درستی انجام شود تعداد زیادی از معضلات و معضلات اجتماعی را حل می کند.
* نقش آموزشی رسانه ملی
این تاثیر از آن جهت حائز اهمیت است که حجت الاسلام محمدتقی رئیس دیوان عالی کشور در سخنانی با بیان نقش مهم صدا و سیما در فرهنگ سازی گفت: رسانه ملی با اطلاع رسانی حقوقی به جوانان و خانواده ها نقش موثری در شکل گیری فرهنگ آسیب شناسی و پیشگیری از وقوع جرم دارد.در بررسی نقش تلویزیون در تعلیم و تربیت، «نظریه تعلیم و تربیت» به خوبی می تواند زوایای نقش تلویزیون در تعلیم و تربیت را نشان دهد. بر اساس این نظریه، وقتی از سهم مستقل تلویزیون صحبت می کنیم، منظور این است که گسترش برخی دیدگاه ها، باورها و نگرش ها و حفظ آنها از پیام های تلویزیونی و در نتیجه استفاده زیاد از این رسانه قابل درک است.
گربنر که نظریه پرداز این نظریه است، معتقد است بینندگانی که ساعت های زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند، اطلاعات و ایده های خاصی را دسته بندی می کنند. گربنر از دیدگاه تعلیم و تربیت آن را «آموزش» می نامد که در اثر تماشای تلویزیون در مخاطب رخ می دهد. بر اساس نظریه تزکیه، تلویزیون منبع مهمی در تولید ارزش ها، ایدئولوژی ها و دیدگاه های اجتماعی است.
مخاطب چه می خواهد؟
شاید مهمترین عامل برای ساخت یک برنامه تلویزیونی بررسی ذائقه مخاطب باشد، اخیرا در خبرگزاری با فارس مطلبی با عنوان “درباره چهار باورنکردنی!” / خنده به چه قیمتی؟ ارسال شده، ما سعی می کنیم نظرات زیر این مقاله را بررسی کنیم تا در مورد این موضوع بحث کنیم.
به عبارت دیگر، این گزارش بر اساس نظر مخاطبان خبرگزاری فارس درباره برنامه طنز نه چندان باکیفیت تهیه شده است تا با دسته بندی و مطالعه آنها (نظر مخاطبان) به سلیقه و رویکرد دقیق تری مخاطبان نسبت به برنامه های طنز دست پیدا کنیم.
* آیا باید به چیزی بخندید؟
یکی از مخاطبین در بخشی از کامنت خود نوشت: “مسخره کردن مردم چه خنده دار است؟ فکرش را بکنید و از آن برای ساختن یک برنامه مفید استفاده کنید نه یک دلقک بازی.”
برخی نظرات نگرش مثبتی در مورد این برنامه دارند. امین در یکی از کامنت ها نوشت: برنامه خیلی خوبیه و مردم رو می خندونه و اگه قرار بوده مردم رو بخندونن پس چرا از خودشون اجازه می گیرن؟
اما یکی دیگر از مخاطبان در پاسخ به این مطلب نوشت: برنامه خوبی است!!!!!!؟؟؟؟ با توجه به قطعاتی که در این برنامه دیده ام (ناخوشایند، تمسخر، سرخوردگی، بخصوص بازیگرانی که به گفته نویسنده مقاله – ای کاش حداقل دلقک بودند) جزو شرم آورترین برنامه هاست.
شاید برخی از نظرات را افراد نزدیک به گروه سازنده مطرح کرده باشند، مانند کاربر فاطمه که نوشته است: بچه های کارتون فوق العاده، ما برنامه شما را با خانواده می بینیم و خوشحال می شویم این نظرات را بخوانید: حسام مهرداد صالح سالار، پابرجا باشید، خدا نگهدارتان باشد.
که کاربر دیگری در پاسخ نوشت: این برنامه برای مسخره کردن مردم کجاست، عالیه!!!!؟؟؟هر چند انتظار داشتم مردم فرق دوربین مخفی و این تمسخر را بفهمند!
* مخاطب حاشیه را درک می کند
وی در یکی از نظرات حضار به حاشیه سازی این برنامه و پخش تصاویر غیراخلاقی در حین پخش آن اشاره کرد و نوشت: واقعا برنامه بسیار بی کیفیتی است و اصلا باعث خنده و شادی نمی شود.اصلا ارزش دیدن و وقت گذاشتن نداره و به نظرم سوتش عمدی بوده چون برنامه زنده نیست و چند بار ویرایش میشه فقط برای محبوب شدن برنامه.
همچنین محمد رسولی یکی دیگر از مخاطبان فارس نوشت: من شخصا اسم این برنامه را چهار نفرت گذاشتم. متاسفانه برنامه ای بسیار خنده دار و توهین آمیز. توهین به مخاطب و افرادی که در قاب دوربین آن افراد هستند. دوست دارم فیلترهای صوتی و تلویزیونی عملکرد بهتری داشته باشند و اجازه نصب برنامه ها روی آنتن را ندهند. با تشکر از توجه شما.”
کاربر مجتبی نیز نوشت: «با نظر شما کاملا موافقم. نمونه جالبش اجرای طنز برنامه سید خندان است که اجرای آقای شهبازی تا الان خوب پیش رفته و خسته کننده نیست، موضوعات جالب زیادی در کشور وجود دارد که اصلا قصد خنداندن مردم را ندارد.
کاربر دیگری نوشت: خداوند متعال 50 سال عمر به من عطا کرده است و در پست های مختلف به عنوان خداشناس، مخاطب، ارباب رجوع، افسر مسئول و در دنیای صنعت، تجارت و ورزش زندگی کرده ام و تا به حال این میزان از ابتذال و توهین به مخاطب و تمسخر مردم توسط این بازیگران را ندیده ام.
*فرهنگ ایرانی چیزی را قبول ندارد
یکی از بینندگان فارس در دفاع از برنامه «معجزه چهار» نوشت: «شما از چه فرمولی برای نقد این برنامه استفاده می کنید فقط به خاطر سبک خاصی که سال هاست در دنیا استفاده می شود و مخاطبان خاص خودش را دارد؟ قرار است همه برنامه های تلویزیون ملی کاملاً مؤدبانه، خشک و بی عاطفه باشند، وقتی مردم فرزند درونشان را رها می کنند، آیا می شود مسخره بازی و لودگی !!؟
یکی دیگر از مخاطبان به این نظر پاسخ داده است: «با فرمولی که درک آن برای شما سخت است.اولاً به خاطر سبک نیست، بلکه به دلیل محتوا است. همچنین به دلیل سبک بود، سبک مبتذل محتوای مبتذل تولید می کند. دوم اینکه توضیح کافی بود. هر شوخی که در دنیا به نام دوربین و مخفی کاری و غیره رایج است نباید در جامعه مذهبی با فرهنگ احترام و تشریفات استفاده شود. اگر این مفهوم ساده را درک نمی کنید، این مشکل شماست. اعتراف کردید که می ترسید کاملاً مؤدب و سخاوتمند باشید و هنوز توسط فرزند درونتان هدایت می شوید نه عقل درونی.
یکی دیگر از مخاطبان زیر این مطلب نوشت: اتفاقاً وقتی این را دیدم با خودم گفتم آخه این چه پخشیه، میره کنار مردم کار می کنند بعد می خندند آقا می خواهی به خودت بخندی، رفت کنار گفت: آقا ببخشید خوشحالم. یه اتفاق پیش پا افتاده برام افتاد بعد می آید به من تبریک بگوید. هی، این یک شوخی است. برو به خودت بخند نه به آدم هایی که از روی خوش بینی با غریبه ها حرف می زنند و حالشان را خوب می کنند.»
برای ادامه، از شما دعوت می کنم تا بقیه نظرات این مقاله را بخوانید، همچنین می توانید نظرات سفارشی را شناسایی کنید تا تنظیمات رسانه ای تیم تولید را درک کنید.
* “بگو و بخند” نسخه جدید “چهار شگفت انگیز”
برنامه جدید «باگو باخند» به تهیه کنندگی مسعود شریعت نیا به کارگردانی شهاب عباسی و اجرای عبدالله روا از سه شنبه 2 خرداد ساعت 20 از شبکه نسیم پخش شد.
داوری این برنامه را بیژن بنفشه خواه، نعیمه نظام دوست، هومان برق نورد و شهرام شکیبا بر عهده دارند که گروه های شرکت کننده از سراسر کشور را در زمینه های مختلف هنری از جمله بازیگری، موسیقی، تئاتر و … داوری می کنند. آنها در 4 مرحله رقابتی ارزیابی می شوند.
اما شاید عجیب‌ترین بخش برنامه، حضور کمدین‌های «چهار شگفت‌انگیز» در «بگو بخند» باشد، که به مربیانی که می‌توانند طنز «چهار شگفت‌انگیز» را به کمدین‌های آینده تلویزیون منتقل کنند، شک دارند.
*کلام آخر
اصل گفتگو همیشه مهم است، صدا و سیما می تواند بزرگترین فرهنگی جامعه باشد، حتی جامعه ای که برنامه های رسانه ملی را تماشا می کند طعم تلویزیون و امثال آن را حس می کند و حتی برای مدتی با پخش آن برنامه ها موافقت می کند، اما حتی در آن روز فراموش نکنید که همین برنامه ها ذائقه افراد جامعه را تغییر داد.
برنامه هایی که اغلب فقط با نام استعداد شوی تکرار و اجرا می شوند و فقط گروه داوران را تغییر می دهند. در همین رابطه رضا استادی منتقد تلویزیون در گفت و گو با یکی از رسانه ها گفت: قطعا طنز برای تلویزیون لازم است اما مهم این است که برنامه های طنز توسط چه کسی و با چه رویکرد و تنوع تولید شود؟ اگر روال این باشد که همان مواردی را که سال ها دنبالش بودیم تکرار کنیم، قطعا اتفاق مثبتی نیست، اما اگر تصمیمی برای ایجاد تغییراتی در این زمینه گرفته شود، باید از آن استقبال کرد.»
در نهایت، رسانه های جمعی مانند تلویزیون بیشترین توانایی را در فرهنگ سازی و گسترش بهترین رفتار انسانی دارند. خندیدن و خندیدن یکی از بهترین چیزها و همچنین یکی از دقیق ترین چیزهاست. ایجاد برنامه های متمرکز بر شادی، مانند هر کار مهم دیگری، باید به دست متخصصان سپرده شود.