من با بارسلونا قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شدم، در اولین بازی لیونل مسی بازی کردم و در تظاهرات شرکت کردم

اولگوئر ستاره سابق بارسلونا می گوید: “من خودم را در خط مقدم سیاسی نمی بینم، اما درگیر سیاست هستم.”

او ممکن است یک عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرده باشد و در اولین بازی لیونل مسی برای این باشگاه بازی کرده باشد، اما این مدافع در دوران حرفه ای خود غذا نمی خورد.

در عوض، این مرد 43 ساله در تلاش است تا تأثیر بیشتری بر جامعه بگذارد، در حالی که زندگی آرامی را به دور از چشمان کنجکاویی که زمانی او را دنبال می کردند، سپری می کند.

یک مدافع خوب که در سال 2001 از گرمنه به بارسلونا B پیوست، به سرعت به تیم بزرگسالان آنها فارغ التحصیل شد.

در آنجا، اولگوئر یک مدافع میانی ثابت با قابلیت دفاع راست بود، جایی که او در شبی که غول های کاتالان در سال 2006 آرسنال را در لیگ قهرمانان اروپا شکست دادند، بازی کرد.

در کنار رافائل مارکز، کارلس پویول و جووانی ون برونکهورست، او تمام تلاش خود را کرد تا فردی لیونگبرگ را که در شرایط خوبی قرار داشت و تیری آنری متوقف کند.

با این حال، یک رزرو، باعث شد که او جایگزین شود و جولیانو بلتی جایگزین او شد – بقیه ماجرا با ساموئل اتوئو که یک بازی سول کمپبل را لغو کرد و جانشین برزیلی برنده را به ثمر رساند، تاریخ است.

اولگوئر همچنین در اولین بازی مسی برای بارسلونا، پیروزی 1-0 مقابل اسپانیول در اکتبر 2004، شروع کننده بود و در مجموع 61 بار در کنار او بازی کرد.

فوتبال دیگر ستون اصلی زندگی اولگوئر نیست، اما او به سهم خود افتخار می کند.

او به دیاری بارسلونا گفت: “من افتخار می کنم که به بارسا آمدم، برای من این موفقیت است. سپس شما یک لیگ قهرمانان را می برید یا نمی کنید، یا یک لیگ… این به عوامل زیادی بستگی دارد. آنچه حاصل تلاش و فداکاری است، کل این مسیر است. من به این افتخار می کنم، بله.»

سیاست همیشه در ذهن اولگوئر بود که دو قهرمانی لالیگا را نیز به دست آورد.

از آنجایی که هم تیمی‌هایش برای تیم ملی اسپانیا بازی می‌کردند، او در اواسط دهه 2000، درست قبل از اینکه این کشور دنیای فوتبال را فتح کند، به عنوان یک کاتالان مغرور انتخاب نشد.

من این تعهد را نسبت به تیم ملی که به هیچ وجه نماینده من نیست احساس نکردم. برعکس، باعث طرد و بیزاری در من نسبت به آنچه که نشان می دهد، می شود.»

«مکالمه با [Spain manager at the time] لوئیس آراگونس بسیار صریح، صادق و آرام بود.

این به این معنا نیست که نمی‌توانم احساس راحتی کنم، بلکه به این دلیل است که علاقه‌ای ندارم. من مسابقات قهرمانی اروپا یا جام جهانی را ندیده‌ام و دنبال نکرده‌ام، خیلی منطقی نیست.»

با این حال، نظرات او در آن زمان، عقاید را دو قطبی کرد.

«وقتی درگیر این موضوع هستید، برخی من را به‌عنوان نمادی انتخاب کردند که به خاطر حرف‌هایم بود و برخی از من متنفر بودند. من همیشه از این موضوع آگاه بودم.»

شاید اولگوئر در حال حاضر چهره آرام‌تری نسبت به دوران جوانی شورشی داشته باشد، که او را در نویسندگی کتابی در مورد زندگی تا کنون و تعهد به ناسیونالیسم کاتالونیایی و ضد فاشیسم پس از کسب عنوان لیگ در سال 2004/05 دید.

او در ترویج آن گفت: «می دانم هرچه می گویم می تواند بازتاب زیادی داشته باشد، اما به چه معنا؟ جنجال، مقالات روزنامه، نظرات رادیویی، گفتگوها… و آیا چیزی تغییر خواهد کرد؟

«حتی با دانستن اینکه فوراً تغییر نخواهد کرد، باید خیس شوید، زیرا بی تفاوتی معادل تسلیم شدن است. و ما باید رویاپردازی کنیم، به هر قیمتی که باشد، زیرا این تنها راه نزدیک شدن به مدینه فاضله است، حتی اگر با گذر زمان آهسته باشد. باید خوشبین باشیم. ایتاکا چندان دور نیست.

در همین حال او نیز در تظاهرات شرکت کردند در بارسلونا و در آمستردام، جایی که او سه فصل برای آژاکس بازی کرد و به دلیل دیگر اظهارات سیاسی جنجال برانگیخت.

اما اکنون او علیه تجاری‌سازی فوتبال و ماهیت «سمی» آن تجمع می‌کند.

او به VilaWeb گفت: سال‌هاست که فوتبال یک تجارت است، یک نمایش و تمرکز بر کسب سود اقتصادی. هواداران دیگر هوادار نیستند، تماشاگر هستند. اعضا دیگر عضو نیستند، آنها مصرف کنندگان باشگاه هستند. همه چیز حول محور پول می چرخد.»

اولگوئر در یک پروژه فوتبال کمک می کند تا ماهیت رقابتی بازی زیبا را از بین ببرد، حتی در مورد زندگی جدید خود صحبت می کند. یک رویداد تدکس در تاراگونا.

وی درباره بازگشت به این ورزش پس از حضور به عنوان کاندیدای سیاسی در انتخابات گفت: «فکر می‌کردم تمرین فوتبال راهگشاست، اما چیزهایی را که در تمرینات سنتی فوتبال می‌دیدم دوست نداشتم.

از این نظر، این پروژه فرصتی بود تا، از نقطه نظر پرشور، جلسات آموزشی برگزار کنیم که در آن یادگیری صرفاً مربوط به فوتبال نیست تا به دنبال برتری ورزشی باشد که معمولاً به دنبال آن است، اما با یادگیری حیاتی و جایی که فوتبال جنبه مرکزی نبود.»

وی در مصاحبه دیگری افزود: متوجه شدم که فوتبال پایه خیلی روی عملکرد متمرکز است و از نظر من موقعیت های انسانی وجود دارد که دوست ندارم و باعث ناراحتی من می شود.

به این ترتیب، این پروژه تیم های مختلط از کودکان خردسال، با تمام توانایی ها را می بیند که در محل پادگان سابق گارد مدنی در سابادل بازی می کنند.

در اینجا آنها می توانند از بازی بدون انجام بازی های رقابتی لذت ببرند.

برای ما خوب بود که برای این لحظه از یادگیری مشترک که هدف آن تغییر رقابتی ترین و فردگراترین پویایی است، رقابت نداشته باشیم. او به مارکا گفت.

اگر در یک مسابقه بدون انجام هیچ کار قبلی شروع کرده بودیم، توضیح دادن به آنها که نتیجه مهم نیست و همه باید با هم بازی کنیم دشوارتر بود.

وی افزود: ما در جامعه ای ناعادلانه زندگی می کنیم و سعی می کنم آنچه را که انجام می دهم انجام دهم تا به نابرابری ها پایان دهم.