“من هرگز نباید تشکر کنم”

امروز، تمام خانواده talkSPORT اسطوره چلسی و دوست ایستگاه، ری ویلکینز را به یاد می آورند.

کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس متأسفانه چهار سال پیش در 4 آوریل 2018 درگذشت، و هیچ راهی بهتر از گوش دادن به این کلیپ از یک سرباز سابق که زندگی “بوچ” به تغییر زندگی کمک کرد، برای ادای احترام به قهرمان وجود ندارد.

ویلکینز پس از دوران حرفه‌ای که در منچستریونایتد، آث میلان، پاری سن ژرمن و رنجرز حضور داشت، یکی از بزرگان بازی بریتانیاست، اگرچه قلب او متعلق به اولین باشگاهش چلسی بود، جایی که بعداً به عنوان مربی به آنجا بازگشت.

اما، شاید بیش از دستاوردهایش در زمین، ستاره 84 بازی سه شیرها به عنوان یک جنتلمن در خارج از زمین شناخته می شد.

TUNE IN – talkSPORT 2 دوباره «Ray Wilkins: Our Dad» را پخش خواهد کرد. صداپیشگی نمایش ویژه توسط پسر ری راس به همراه دخترش جید انجام می شود و داستان حرفه ای باورنکردنی پدرشان را روایت می کند.

«Ray Wilkins: Our Dad» را در ساعت 20، دوشنبه، 4 آوریل در talkSPORT 2 از دست ندهید، یا از هر کجا که پادکست های خود را برای گوش دادن به برنامه در حال حاضر دریافت کردید، به فید روز بازی talkSPORT بروید.

او یک کارشناس کامل فوتبال بود، با اشتیاقش به بازی و نگرش بیهوده همیشه او را شنونده فوق العاده می کرد، و دانش او با قلب عظیمش و توجهش به مردم، خواه او را می شناختند یا نمی شناختند، مطابقت داشت.

ری در برج‌های talkSPORT بسیار دلتنگ همه می‌شود، جایی که اعلان روزانه‌اش مبنی بر «خطرناکی خوب» با خنده‌های معمولی مواجه می‌شد.

در چهار سالگی درگذشت او، مجریان talkSPORT به یاد دوست و همکار خود مکث کردند.

اما یکی از تکان‌دهنده‌ترین ادای احترام از جانب یک سرباز سابق ناشناس بود که داستانی از این که چگونه یک حرکت کوچک مهربانی از سوی بوچ به تغییر زندگی او کمک کرد، نقل شد.

شاید این یکی از تلخ ترین داستان هایی باشد که تاکنون در talkSPORT گفته شده است. ادای احترامی که هرگز اشک ما را درنمی‌آورد، و واقعاً نشان‌دهنده شخصیت بزرگ ری ویلکینز است – و می‌توانید در بالا به آن گوش دهید.

ری پارلور، ترور سینکلر و لورا وودز، مجری صبحانه talkSPORT نیز صبح دوشنبه خاطرات خود را از ری به اشتراک گذاشت.

وودسی گفت: “او یکی از اولین افرادی بود که در talkSPORT با آنها کار کردم، زمانی که برای اولین بار از در خارج شدم، و او بلافاصله بسیار گرم و پذیرا بود.

«وقتی در یک مکان جدید شروع به کار می‌کنید، می‌توانید کاملاً عصبی شوید، و او آن مردی بود که بازوی شما را می‌بست و از شما استقبال می‌کرد.

می‌دانم که او در اینجا هم برای کارکنان تولید معنی زیادی داشت، زیرا او فقط آن مرد بود، او بسیار عالی بود، او بسیار سرگرم‌کننده بود، شخصیت زیادی داشت و هر روز داستانی برای گفتن داشت.»

سینکلر که توسط ویلکینز در کوئینز پارک رنجرز و تیم زیر 21 سال انگلیس مربیگری می کرد، افزود: “او مردی بسیار متواضع نیز بود.

زمانی که من برای اولین بار به کیو پی آر آمدم، او کسی بود که باید به او نگاه کنم. امثال ری و لس فردیناند.

سفری را به یاد می‌آورم که با تیم زیر 21 ساله‌های انگلیس به تورنمنت تولون رفتیم، او قبل از آن مربی و مربی من بود، اما خنده‌دار هم بود. او یک مزاحم بود.

«شخصیت او درخشان بود. در روندوها او بازیکنانی گستاخ و جوز هندی بود. او عاشق فوتبال بود.

اما فکر می‌کنم وقتی به ری فکر می‌کنم، احساس اصلی این است که او مهربان بود، او یک جنتلمن بود و یکی از آن افرادی بود که وقتی در شرکت او هستید، مانند آن اثر پروانه‌ای است، فقط مثبت از او بیرون آمد. او هرگز در مورد کسی چیزی منفی برای گفتن ندارد، او تماماً به خنده کردن، گذراندن اوقات خوش، حرفه ای بودن و بهترین استفاده از زندگی است.

پارلور همچنین در ترکیب زیر 21 ساله ها با ویلکینز کار کرد و از احترام خود به هافبک سابقی که در روزهای اولیه دوران بازی اش به او نگاه می کرد صحبت کرد.

اسطوره آرسنال افزود: من ری را به عنوان مربی خود در تیم زیر 21 سال انگلیس می شناسم. او یک مرد فوق‌العاده بود، به قول خودش یک «مرد جوان» خوب.

صحبت کردن با او فوق‌العاده بود و همیشه سعی می‌کرد به شما کمک کند، و با حرفه‌ای که داشت، شخصیت آرامی نیز داشت.

او از آن دسته آدم‌هایی نبود که به شما سر بزند، او با شما صحبت می‌کرد، و شما به او گوش می‌دادید، زیرا او چه بازیکنی بود. هر بازیکنی که به عنوان هافبک 84 بازی ملی برای انگلیس داشته باشد، شما همیشه به حرف او گوش خواهید داد.

او فقط یک مرد دوست داشتنی بود، و همه با او خوب رفتار می کردند. تک تک بازیکنان واقعاً به ری به خاطر دستاوردهایش احترام می‌گذارند، اما نه فقط به خاطر آن، بلکه به این دلیل که او مرد خوبی بود.»

RIP به دوست ما، Ray Wilkins: 1956-2018