من یک هفته در VR کار کردم. با این حال، بیشتر وحشتناک بود … – مجله کوین تلگراف

من فقط یک هفته تمام را با استفاده از Meta Quest 3 جدید در واقعیت مجازی کار کردم. در حالی که این تجربه هنوز در اکثر موارد ناخوشایند بود، با کمی خوش بینی مجدد برای VR در محل کار کنار آمدم.

وقتی دست دراز و مجازی رون را برای دست دادن گرفتم، دست واقعی من – در دنیای واقعی – به طرز ناشیانه ای به کناره میز من کوبید.

رون شروع به خندیدن کرد، حالات چهره متحرک آواتار او به لطف چشم و فناوری ردیابی صورت دستگاهش شبیه چهره واقعی او بود.

یک مدیر پروژه در مایکروسافت، ران به من می گوید که این چیزی است که من به آن عادت خواهم کرد. او بیش از یک سال است که در متاورس کار می کند.

چند روز بعد، با هدر، مادری که چند ماه است در واقعیت مجازی کار می‌کند، ملاقات می‌کنم. او دوست دارد زمانی که بچه‌هایش در مدرسه هستند و خانه خلوت است، برای کار به دنیای متاورز بپرد.

سپس میگوئل، استخدام‌کننده در نتفلیکس، کاربر «OG» اپلیکیشن واقعیت مجازی Immersed بود که در دو سال گذشته از آن برای کار استفاده می‌کرد.

سوال بزرگ این است: چرا می خواهید؟

فقط دو ساعت دیگه چشمام میسوزه

هر چقدر هم که همه چیز تاثیرگذار به نظر می رسد، بعد از یک هفته کار در متاورس خودم، مطمئن نیستم که چگونه کسی می تواند این کار را برای مدت طولانی تری انجام دهد.

من بیشتر هفت روز را صرف ورود و خروج از طریق برنامه همکاری مجازی Immersed کردم که در فروشگاه Meta Quest یافت می شود اما می توان آن را از پلتفرم های دیگر نیز دانلود کرد.

اکثر روزها، بسته به زمان روز و فضای کاری عمومی که انتخاب می‌کنم، ده‌ها کاربر VR دیگر به من می‌پیوندند. (به نظر می رسید تنظیم «کافه» محبوب ترین باشد.)

در ابتدا، من قرار بود یک هفته را با استفاده از هورایزن ورک روم‌های خانگی متا سپری کنم، اما پس از اینکه متوجه شدم Horizon Workrooms از فضاهای کاری عمومی پشتیبانی نمی‌کند و همچنین فاقد ویژگی‌های مهم کیفیت زندگی، مانند توانایی حرکت است، به سرعت به Immersed تغییر مکان دادم. و اندازه و فاصله صفحه نمایش را تنظیم کنید.

تنظیم در هر دو مورد خیلی سخت نبود. هنگامی که برای اولین بار هدست Meta Quest 3 را می بندید، دستگاه محیط اطراف شما را اسکن می کند تا بفهمد در اتاق خود (در مورد من، دفتر) کجا هستید و موانع خاصی مانند قفسه کتاب، میز و صندلی کجا هستند. این به این دلیل است که در صورت غوطه ور شدن در VR، اگر خیلی به دیوار یا مانع نزدیک می شوید، می تواند به شما هشدار دهد.

برای اینکه بتوانید در واقعیت مجازی با رایانه خود تعامل داشته باشید، یک برنامه همراه وجود دارد که باید روی رایانه شخصی شما نصب شود، که سپس به برنامه اجازه می دهد اطلاعات لازم را از رایانه شما بازیابی کند و از طریق کابل یا WiFi به هدست شما ارسال کند. به همان روشی که اکثر برنامه های دسکتاپ از راه دور کار می کنند.

در Immersed، صفحه‌های مجازی شما را می‌توان چرخاند، اندازه آن را تغییر داد و به هر جایی که می‌خواهید منتقل کرد. شما حتی می توانید انتخاب کنید که در واقعیت ترکیبی کار کنید و به شما امکان می دهد صفحه های مجازی را در بین محیط واقعی خود قرار دهید.

اما کمک زیادی نبود. در پایان هر روز، سردرد شدیدی داشتم و سعی می‌کردم فشار شدید را از چشمانم پاک کنم. گردنم همیشه سفت می‌شود، این عارضه جانبی سنگین شدن توسط هدست حجیم است.

و برای چه؟ بیشتر روزها، من برای رسیدن به همان سطح خروجی در مقایسه با یک روز معمولی جلوی کامپیوتر تلاش می‌کردم.

تجربه من منحصر به فرد نیست. در سال 2022، محقق دکتر ینس گروبرت از دانشگاه علوم کاربردی کوبورگ در آلمان جمع آوری کرد 18 نفر برای شرکت در مطالعه اثرات کار در VR به مدت یک هفته.

دو نفر در چند ساعت اول به دلیل تهوع، اضطراب و میگرن ترک تحصیل کردند، در حالی که بقیه که موفق شدند هفته را به پایان برسانند، افزایش سطح ناامیدی و اضطراب را گزارش کردند.

آنها همچنین کاهش قابل توجهی در بهره وری درک شده خود در مقایسه با کار در دنیای واقعی گزارش کردند. همه از فشار چشم رنج می بردند، اگرچه به نظر می رسید با گذشت زمان این فشار کاهش می یابد.

در ماه آوریل، شرکت تحقیقاتی Forrester دریافت که، در حالی که تبلیغات زیادی در مورد احتمالات کار در VR وجود دارد، بسیاری از آن ها در واقعیت اتفاق نمی افتد … مجازی یا غیره.

تحقیقات فورستر یافت که تنها 2 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که ترجیح می دهند از یک دستگاه واقعیت ترکیبی برای کار استفاده کنند. به گفته JP Gownder، تحلیلگر اصلی تیم Forrester’s Future of Work، این سخت افزار هنوز برای استفاده طولانی مدت بسیار دشوار است.

خوب، برخی از بیت ها چشمگیر هستند

اما با وجود تمام ناراحتی‌ها، خستگی چشم و سردرد، چند بار هم بود که واقعاً تحت تأثیر این تجربه قرار گرفتم.

کار کردن در یک محیط مجازی در کنار افراد همفکر دیگر زندگی دورافتاده و منزوی من را به چیزی تبدیل کرد که بسیار کمتر تنها بود.

در هفته ای که در VR گذراندم، در کنار یک بازاریاب دیجیتال از کانادا، یک توسعه دهنده نرم افزار از ایالات متحده و یک فروشنده برای یک شرکت ارائه دهنده راه حل های تجارت الکترونیک نشستم و کار کردم. ما در مورد ورزش صحبت کردیم، اینکه هر کدام برای کار چه کاری انجام دادیم. شبیه یک شبکه واقعی بود.

“بزرگترین مزیت این است که می توان بدون زحمت با مردم در سراسر جهان ارتباط برقرار کرد. پت، بازاریاب دیجیتال توضیح می‌دهد که من در خانه کار می‌کنم و کسی در اطراف نیست.

با VR، می‌توانید انتخاب کنید که آیا می‌خواهید با دیگران چت کنید، یا می‌توانید خود را به‌عنوان «مزاحم نشوید» علامت‌گذاری کنید یا یک اتاق خصوصی بگیرید.»

رون از مایکروسافت همچنین به من می‌گوید که اغلب ترجیح می‌دهد بدون واقعیت مجازی کار کند و هدست خود را همه جا می‌برد، از جمله دفتر خانه‌اش، دفتر مشتری، یا در مواردی که نیاز دارد به دفتر مرکزی شرکت فناوری در سیاتل، واشنگتن گزارش دهد.

و او اشاره می کند که واقعیت مجازی با محدودیت وزن یا اندازه دستی محدود نمی شود و هدست اساساً به او اجازه می دهد تا هر کجا که می رود پنج مانیتور را با خود همراه داشته باشد.

برگزاری جلسات نیز می تواند در واقعیت مجازی تغییر دهنده بازی باشد.

چیزی بسیار عجیب و طبیعی در مورد اینکه بتوانید با فردی بیش از 10000 مایل دورتر دست بدهید، حتی اگر فاقد فرم فیزیکی باشد، وجود دارد. این چیزی است که جلسه زوم هرگز نمی تواند تکرار کند.

مواقع دیگر، من به سادگی تحسین می‌کردم که همکارانم در واقعیت مجازی چقدر متمرکز بودند و من را ترغیب کرد که همین کار را انجام دهم.

همچنین این آزادی وجود داشت که بتوانم محیط «دفتر» خود را تغییر دهم – از یک ایستگاه فضایی که به دور زمین می چرخد ​​تا یک کلبه دنج در کوهی پوشیده از برف، شومینه ای که بی سر و صدا در گوشه ای می ترقد.

شاید زاکربرگ درست می گفت؟

هنگامی که مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا، در رویداد Connect 2021، دیدگاه بلند خود را برای متاورس تبلیغ کرد، بدبینان متاورس ابروهای خود را بالا بردند.

زاکربرگ می‌گوید: «ما می‌توانیم در کنار مردم احساس حضور داشته باشیم، مهم نیست چقدر از هم فاصله داریم.»
پس از آن، بسیاری خندیدند زیرا غول فناوری ده‌ها میلیارد دلار را برای تحقیق و توسعه برای بخش زیان‌ده Reality Labs خود غرق کرد – که ظاهراً فقط برای تولید هیولاهای بدون پا و چشم خالی از طریق Meta’s Horizon Worlds.

اما این خنده آرام کننده است. در ماه سپتامبر، زاکربرگ نشان داد که این فناوری بسیار جلوتر از آن چیزی است که ما فکر می کردیم.

زاکربرگ طی گفتگوی رو در رو با دانشمند کامپیوتر و پادکست لکس فریدمن، آخرین نسخه Codec Avatars را به نمایش گذاشت که یکی از طولانی‌ترین پروژه‌های تحقیقاتی متا با هدف تولید آواتارهای متاورس فوتورئالیستی است.

این فناوری با هیبت تماشاگران از جمله خود فریدمن مواجه شد.

“من قبلاً فراموش کرده ام که تو واقعی نیستی.”
با این حال، این فناوری به تجهیزات تخصصی نیاز دارد و حداقل سه سال تا در دسترس بودن برای مصرف کنندگان روزمره فاصله دارد. زاکربرگ گفت امیدوار است فرآیند اسکن در نهایت با گوشی های هوشمند انجام شود.

آخرین نسخه VR متا از یک هدست مستقل و مستقل استفاده می‌کند که تصویری استریوسکوپی را از طریق صفحه‌های LCD از طریق لنزهای پنکیک نمایش می‌دهد و در عین سبک‌تر و نازک‌تر، میدان دید وسیع‌تری را نسبت به نسخه‌های قبلی خود ارائه می‌دهد. ردیابی حرکت و دست از طریق ترکیبی از شتاب‌سنج‌ها، ژیروسکوپ‌ها و چهار دوربین رو به بیرون به دست می‌آیند، در حالی که دو دوربین دیگر برای نمایش «عبور» رنگی مورد استفاده قرار می‌گیرند – در هنگام درگیر شدن در تجربیات واقعیت ترکیبی مفید است.

در همین حال، انتظارات قابل توجهی در مورد Vision Pro اپل وجود دارد که قرار است در سه ماهه اول سال 2024 عرضه شود. در حالی که با ردیابی چشم، وضوح 4K و Apple EyeSight همراه است، که ممکن است آینده کار را نیز تحت تاثیر قرار دهد، اما با برچسب قیمت چشمگیر 3499 دلار.

اپل می‌گوید دستگاه «محاسبات فضایی» به کاربران اجازه می‌دهد تا «فضای کاری کامل» را تنظیم کنند.

بنابراین، آیا کار VR برای بهترین زمان آماده است؟

همانطور که من در مورد هفته خود در واقعیت مجازی فکر می کنم، در حال لذت بردن از یک قهوه در یک کافی شاپ بسیار واقعی، قطعا نه مجازی در حومه غربی سیدنی هستم.

گهگاه دلم برای دوستان کار VR و آرامش کلبه مجازی دنج خود تنگ می شود.

اما تا زمانی که این فناوری کوچک‌تر، سبک‌تر و کم‌تر شود، احتمالاً به Slack huddles و رایانه شخصی قابل اعتمادم روی میز چوبی آن پایبند خواهم بود.

اشتراک در

جذاب ترین مطالب در بلاک چین. هفته ای یکبار تحویل می شود.

فلیکس نگ

Felix Ng اولین بار در سال 2015 از طریق دریچه یک روزنامه نگار و سردبیر صنعت قمار شروع به نوشتن در مورد صنعت بلاک چین کرد. او از آن زمان به پوشش تمام وقت فضای بلاک چین پرداخت. او بیشتر به فناوری نوآورانه بلاک چین با هدف حل چالش های دنیای واقعی علاقه مند است.