انوش دستگیر سرمربی تیم فوتبال افغانستان پس از گذراندن بخش زیادی از دوران کودکی خود در تیلاک نگر دهلی نو، اما با هدفی جدید به این کشور سفر کرده است. پسران او همگی آماده رقابت با ببرهای آبی در مقدماتی جام ملت‌های آسیا هستند، اما قبل از آن باید روز چهارشنبه در ورزشگاه سالت لیک کلکته در یک آزمون دشوار هنگ کنگ شرکت کنند.
پیش از ورود آنها به شهر، واحد افغانستان که تقریباً 14 تا 15 بازیکن از اروپا دارد، برای انطباق با شرایط آب و هوایی برای یک کمپ طولانی دو هفته ای در ویتنام گرد هم آمدند.
دستگیر مطمئن است که گروه فعلی که با افتخار ادعا می کند بهترین در پنج سال اخیر بوده است، نتیجه خواهد داد.
مربی در یک کنفرانس مطبوعاتی در ورزشگاه بعدازظهر سه‌شنبه گفت: “برای اولین بار من 20 بازیکن تناسب اندام دارم.” چون عوامل مختلفی برای فکر کردن وجود داشت. اما می توانم بگویم، تیمی که در حال حاضر دارم بهترین تیمی است که در چهار تا پنج سال گذشته داشته ام.”
دستگیر از تغییرات در برنامه افغانستان چندان خوشحال نیست، اما تصمیم می گیرد که در مورد آن گهواره نرود. در واقع، یک چیزی که مربی 32 ساله در مورد آن مصمم است، گرفتن “انتقام” از میزبان است که او ادعا کرد در دو دیدار قبلی “بسیار خوش شانس” بوده است. برای کسانی که نمی دانند، دو رویارویی اخیر دو تیم با تساوی 1-1 به پایان رسیده است.
همانطور که می دانید بازی ما ساعت 5 بعدازظهر است، اما در ابتدا همه بازی های ما ساعت 20:30 برنامه ریزی شده بود، این کاری بود که AFC انجام داد. اما فدراسیون فوتبال هند زمان گذاشت تا خود را در ساعت 8:30 قرار دهد و ما را در ساعت 5 صبح قرار دهد. مشکلی نیست، ما قرار نیست در مورد آن صحبت کنیم زیرا بیشتر از قبل آماده شده ایم.
در دو بازی اخیر مقابل هند، می توانم به شما بگویم که آنها بسیار خوش شانس بودند. بنابراین این بار ما هم برای انتقام اینجا هستیم.»
با این حال، خصومت فقط به 90 دقیقه در زمین فوتبال محدود می شود، زیرا دستگیر هنوز هند را “خانه دوم” خود می نامد.
من بیش از 10 سال است که در هند زندگی می کنم، هندی خیلی خوب صحبت می کنم. من یک ساله بودم، زمانی که به دهلی نو آمدم، تیلاک نگر و قبل از اینکه با پدر و مادرم به هلند نقل مکان کنم، اینجا زندگی می کردیم. من کشور را دوست دارم و احساس می کنم اینجا مانند خانه دوم من است.
دستگیر از سن 20 سالگی مربیگری را آغاز کرد و اکنون بیش از 12 سال تجربه دارد.
من 32 سال دارم و اگر 12 سال پیش از من می پرسیدی، رویای من چیست، به تو می گویم مربیگری تیم ملی افغانستان بزرگترین آرزوی من است. اما گاهی اوقات شما در زندگی خود شانس دارید و تیم ملی یکی از اولین قدم های شما می شود.
بازیکنان افغانستان که یک کشور جنگ زده هستند، مجال بازی در خانه را ندارند و با توجه به اینکه این بازی در “مکه فوتبال هند” با یک سالن کامل در ورزشگاه برگزار می شود. با این حال، بازیکنان یک ایدئولوژی منحصر به فرد را تشکیل داده اند تا ناملایمات را به مزیت خود تبدیل کنند.
«افغانستان هرگز در خانه بازی نمی کند، بنابراین هر چه جمعیت بیشتر باشد، انگیزه ما بیشتر می شود. بنابراین خوشحال خواهیم شد که ورزشگاه مقابل هند پر شود. ما هرگز در خانه بازی نمی کنیم، بنابراین پذیرفته ایم که فقط از هر بازی لذت ببرید.