پری گرووز و یان رایت به اسطوره آرسنال که 21 سال پیش به طرز غم انگیزی درگذشت ادای احترام کردند.

21 سال پیش در چنین روزی، فوتبال به طرز غم انگیزی یک قهرمان را از دست داد، زمانی که دیوید روکاسل متاسفانه در سن 33 سالگی درگذشت.

اسطوره محبوب آرسنال در 31 مارس 2001 نبرد خود را با لنفوم غیر هوچکین شکست داد.

“راکی” تاثیر زیادی در داخل و خارج از زمین گذاشت و توانست دو عنوان لیگ را با توپچی ها بین سال های 1984 و 1992 به دست آورد و در عین حال در لیدز، من سیتی و چلسی نیز حضور داشت.

میراث او تا به امروز با هواداران و هم تیمی های سابقش که هر سال برای یادآوری ستاره آرسنال مکث می کنند، زنده است.

اسطوره باشگاه، یان رایت، دوست صمیمی بود و آخرین ادای احترام خود را به Rocastle در روز پنجشنبه در توییتر انجام داد.

سال گذشته، در بیستمین سالگرد مرگ او، یکی از هم تیمی های قدیمی راکی، پری گرووز، به برنامه talkSPORT Breakfast پیوست تا ادای احترام خود را انجام دهد.

توپچی سابق گفت: “او همه چیز داشت.” او استعداد، خلاقیت، تکنیک داشت، اما پسر سرسخت بود. پسر سخت بود

“معمولا وینگرهای راست و چپ کمی پوسته پوسته شناخته می شوند و ممکن است در آنها گیر بیفتید، اما راکی ​​واقعاً یک هافبک میانی در سمت راست بود.

بیش از این، خصوصیاتی که من به شما داده ام، اما به عنوان یک مرد او حتی بهتر بود.»

تیم TalkSPORT Breakfast با مجموعه ای از نظرات کسانی که او را از دوران حضورش در شمال لندن بیشتر می شناختند، از جمله مارتین کیون، لی دیکسون و نایجل وینتربرن، از راکی ​​ادای احترام کردند.

گرووز ادامه داد: «من در آنجا احساساتی شدم. 20 سال… وای. آن زمان خیلی سریع گذشت.

راکی در ماه اکتبر به لنفوم غیر هوچکین مبتلا شد و من با او ملاقات کردم. [ex-Arsenal teammate] پل دیویس در اوایل فوریه و راکی ​​مشغول شیمی درمانی بود.

ما امیدوار بودیم که آنها به نوعی پیشرفت کنند. من نمی دانستم که او فوت کرده است تا اینکه آن را در صبح شنبه از رادیو شنیدم.

“من اینجا حالم خوب است… ساعت هشت به ربع بود، خبر رسید که دیوید درگذشت و آنها پیش لیام برادی رفتند.

لیام، من او را از کودکی می‌شناختم و نمی‌توانست صحبت کند. چشماش گریه میکرد

“این نشانه برخی از خاطراتی است که با مردم به جا می گذارند. با وجود اینکه بسیار غم انگیز بود که او بسیار جوان بود، اما این یک نشانه محو نشدنی برای همه کسانی است که او را می شناختند.

آرسنال هم همینطور سال گذشته ادای احترامی شایسته به ستاره سابق خود کردند در بیستمین سالگرد مرگ او با ستاره فعلی بوکایو ساکا، که پیراهن شماره 7 معروف روکاسل را می پوشد، در مورد میراث خود با رایت صحبت می کند.

ساکا گفت: در مورد استعداد او در زمین، تکنیک و استعدادی که با آن بازی می کرد چیزهای زیادی شنیده ام. خارج از زمین او یک الهام بخش و رهبر واقعی به نظر می رسید و شنید که چقدر متواضع است.

زمانی که من جوانتر بودم، گنبد خود را داریم و گنبد ما مرکز دیوید روکاسل نام داشت. از لحظه ای که به آرسنال پیوستم، از قبل می دانستم که او کیست.”

یان رایت گفت: «مردم فکر می‌کنند وقتی به آرسنال رسیدم، شروع به حمایت از آرسنال کردم. او دلیلی است که من اینقدر آرسنال را دوست دارم.”

رایت با تماشای کلیپی از بازی مقابل ساوتهمپتون در سال 1991 افزود: «این اولین بازی من در لیگ برای آرسنال بود. این همان زمانی بود که ما در تونل بودیم و دیوید به من نگاه کرد و گفت: “به ما نگاه کن، پسر، برادر پسرهای بروکلی.” ببین ما کجا هستیم.

من بیرون رفتم و هت تریک کردم و دیوید هت تریک کرد. 4-0 آنها را شکست دادیم. بهترین روز زندگی من.

وقتی او می رفت من سه روز گریه کردم. من واقعاً فکر می کردم که قرار است تمام مدتی که آنجا بودم با او باشم. بهترین زمانی که در آرسنال داشتم، سالی بود که در آنجا با او بودم.

خاطره روکاسل در آرسنال با مرکز تمرین دیوید روکاسل در زمین تمرین باشگاه، با نام او در بیرون از استادیوم امارات در نقاشی دیواری از اسطوره های برتر باشگاه زنده می ماند.