در یکی از آثار کلاسیک گابریل گارسیا مارکز، برنده جایزه نوبل، ژیوس بیوه نمی‌خواهد خانه‌اش را به دلیل خاطرات همسر متوفی‌اش بفروشد. Bayardo San Román می خواهد آن را به هر قیمتی برای همسر آینده اش بخرد و در نهایت با ارائه بسیار بیشتر از قیمت تخمینی موفق می شود.
باور کنید یا نه، عربستان سعودی در چند سال گذشته از همین تاکتیک استفاده کرده و تا حدودی موفق بوده است.
برخلاف تصور بسیاری، قدرتمندترین نمونه تاثیرگذاری آنها از فوتبال نشات نمی گیرد. از گلف می آید. سال گذشته، همانطور که بسیاری از نام‌های مشهور از تور PGA، از جمله فیل میکلسون، به گلف LIV که توسط عربستان سعودی حمایت می‌شود، نقل مکان کردند، به نظر می‌رسید که خطوط نبرد بدون هیچ آرامشی ترسیم شده است. اما پس از آن در یک اعلامیه تکان دهنده در ژوئن اوایل سال جاری، LIV، PGA Tour و DP World Tour، که قبلاً در کنار تور آمریکا بود، دست به دست هم دادند تا موضوع را به پایان برسانند.
این یک توسعه معمولی نبود. تور PGA با همه نفوذ و ثبات مالی خود نتوانست در برابر وسوسه پول عربستان مقاومت کند. این یکی از راه های نگاه کردن به آن است. برای بسیاری، یکی دیگر از آنها این است که آنها از نابودی کامل در طول زمان می ترسیدند – به خصوص حرکت بیشتر بازیکن به سمت گلف LIV که فرمت کوتاه تر، استراحت های بزرگ بین مسابقات را بیشتر از گذشته ارائه می دهد، و آخرین اما نه کم اهمیت، پول بیشتر – بنابراین به نظر می رسد که آنها این عبارت را تایید می کنند. “اگر نمی توانید آنها را شکست دهید، به آنها بپیوندید.”
سعودی ها در معاملات گلف خود وحشیانه عمل کردند. این نمایش درست و بی بند و باری از ماهیچه های مالی آنها بود. در مورد سایر ورزش ها، آنها نسبتاً کمتر تهاجمی بوده اند، به عنوان مثال، فوتبال – حداقل در سطح. آنها از پول خود برای آوردن کریستیانو رونالدو، کریم بنزما و نیمار به لیگ برتر عربستان استفاده کردند و فقط با لیونل مسی کوتاهی کردند که طبق گزارشات، اگر این پیشنهاد را رد نمی کرد، مجموعاً 2 میلیارد دلار درآمد داشت.
در یک تقویت گسترده به پادشاهی، آنها میزبان جام باشگاه های جهان در دسامبر اواخر سال جاری خواهند بود. اما افتخار نهایی برای آنها این است که بتوانند حق میزبانی جام جهانی 2034 را کسب کنند. جام جهانی فوتبال بدون شک بزرگترین رویداد ورزشی روی کره زمین از هر نظر است. بسیاری بر این باورند که این مانور نسبتا آرام از سوی پادشاهی در دنیای فوتبال را می توان مرهون جاه طلبی بلندمدت آنها دانست.
در حال حاضر، پس از اینکه فیفا اخیراً اعلام کرد که سعودی‌ها تنها پیشنهاددهنده باقی مانده پس از خروج استرالیا از این رقابت‌ها هستند، آنها گزینه‌های اصلی میزبانی در سال 2034 هستند. پس فریاد تمام شده است. هند نیز دست نخورده نیست زیرا ثروتمندترین لیگ کریکت T20 جهان – لیگ برتر هند (IPL) – دارای “Visit Saudi” (یک کمپین گردشگری عظیم توسط سازمان گردشگری عربستان سعودی) و آرامکو (مالک واقعی باشگاه فوتبال انگلیسی نیوکاسل یونایتد) است. به عنوان حامیان مالی آن
بیشتر این تحرکات سعودی در عرصه ورزش از یک سرمایه گذار 700 میلیارد دلاری، PIF (صندوق سرمایه گذاری عمومی) ناشی می شود که به دستور پادشاهی کار می کند. یاسر الرمیان که در هاروارد تحصیل کرده است و اتفاقاً رئیس آرامکو نیز هست، اداره می شود. ولیعهد محمد بن سلمان مغز متفکر آرزوهای عربستان سعودی در دنیای ورزش است. در این پیگیری، علاوه بر الرمیان، وزیر ورزش، شاهزاده عبدالعزیز بن ترکی آل سعود و شاهزاده ریما بنت بندر آل سعود، سفیر آمریکا در آمریکا هستند.
اما چرا این اصرار ناگهانی در سعودی ها برای نشان دادن حضور خود در دنیای ورزش احساس می شود؟ برخی بر این باورند که می‌خواهند تصویر خود را از رژیم ظالمی که در پی قتل وحشیانه جمال خاشقجی روزنامه‌نگار در سال ۲۰۱۸، ظاهراً به دستور دولت سعودی، به حد نادری خود رسید، بهبود بخشند.
بسیاری استدلال می کنند که سعودی ها توانسته اند تا حدودی وجهه خود را بهبود بخشند. با این حال، هیچ کس نمی تواند انکار کند که آنها حضور خود را در آگاهی تماشاگران ورزشی جهانی حک کرده اند. به هر حال، پادشاهی امیدوار است که به سرنوشت بایاردو سان رومان دچار نشود که پس از غلبه بر بیوه بیوه فقیر با پول مست کننده خود، نه زن می گیرد و نه زندگی خوبی پیدا می کند.
امروز با کلیک کردن روی لینک مشترک شوید و از آخرین اخبار مطلع شوید! اینجا کلیک کنید!آخرین اخبار بازی های آسیایی 2023 را مشاهده کنید