چگونگی طراحی خط های مترو شهر تهران
در واقع موقعیت کالبدی طهران فعلا با دقت به تغییرات احتمالی در عرش 20 سال آینده، ایجاب می‌نماید نهایی ماجرا از طرح جامع حمل و نقل ریلی پایتخت (تصویب شده بهمن 1398)مطلقاً به مرحله جاری ساختن درآید؛ آن هم در کوتاهترین مجال ممکن.
البته سوال روز این میباشد که با دقت به حالت اقتصادی امروز و ایرادات عدیده شهرداری طهران، تاسیس 4 خط نو و خطوط اکسپرس چه گونه میسر میباشد؟ آن هم هنگامی سخن از نیاز به دهها میلیارد تومان منابع مالی (به بها اکنون حاضر پول ملی) میباشد.
نکته قابل توجه و شایان توجه همین جا میباشد که قرار وجود ندارد و اساساً شدنی وجود ندارد) تأمین منابع مالی مورد نیاز برای ایجاد کرد خطوط تازه از محل درآمدهای رایج شهرداری طهران باشد. در تمجید ملزومات و پیش نیازهای خطوط تازه، به کار گیری از منابع غیرنقد، تهاتر املاک، گنجایش مالی مجتمع‌های ایستگاهی، همت شهرداری بخشها برای به شرکت کردن طلبیدن نصیب محرمانه و مواقعی از این قبیل مطرح گردیده که اکانت آن از اکانت خرج و هزینه های انجام یافته برای ایستگاههای خطوط هفتگانه و نیز کامل شدن آن‌ها جداگانه میباشد.
به تعبیر و تفسیر دیگر کامل شدن پایانه های ما‌نده برای اتمام کانال مو جود، هیچ منافاتی با پروسه تاسیس خطوط نو نخواهد داشت و هر دو مسیر با کمترین ضریب تداخل مالی و اجرایی قابل پیمودن میباشد.
اما در شکل فایده‌مندی از منابع دولتی که حدود 2 ده سال میباشد به طور قطره چکانی به امداد توسعه و گسترش خطوط مترو کلانشهرها (و خصوصاً طهران) آمده و دریافت کردن مطالبات از محل مصوبات رسمی، مسلماً سرعت سود‌مندی شهروندان از خطوط تازه بیشتر گردیده و اسباب و اثاث آسایش امورات حمل و نقل ریلی وی زودتر آماده میاید.
با تاسیس خطوط نو، تجهیزات کانال مترو مشمول اکنون اکثر نقاط بدور و مجاورت پهنه 700 کیلومترمربعی پایتخت گردیده و بخش ها نادر‌برخوردار نیز سهم بیشتری از این حق همگانی خواهند موفقیت؛ ضمن آنکه مسیر خطوط تازه طوری پباده سازی گردیده تا کانال سامانه ریلی ریلی زیرزمینی از شرایط خطی کنونی به صورت یک رینگ متصل و یک دست درآمده و حتی منفعت‌وری خطوط و ایستگاههای جانور فعلی نیز مضاعف میشود.