در حالی که آلمان برای میزبانی یورو 2024 آماده می شود، جام جهانی 2006 آخرین تورنمنت بین المللی فوتبال بزرگ در خاک آلمان هنوز نقشی سازنده در آگاهی جمعی این کشور ایفا می کند.
این مسابقات که اکنون به طور گسترده به عنوان افسانه تابستانی شناخته می شود، به عنوان لحظه ای یاد می شود که یک آلمان متحد سایه های گذشته تاریک خود را تکان داد و چهره ای جدید و مدرن را به جهان نشان داد.
در زمین، تیم آلمانی با مربیگری یورگن کلینزمن با غلبه بر پیش بینی های پیش از مسابقات، به نیمه نهایی راه یافت.
علیرغم باخت در وقت‌های اضافه مقابل ایتالیا، قهرمان احتمالی و در نهایت سوم شدن، عملکرد آلمان آغاز یک دهه سلطه بود که با قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل به اوج خود رسید.
خارج از زمین مسابقه، این مسابقات نه تنها دیدگاه جهان را نسبت به آلمان، بلکه شیوه ای را که آلمان به خود می دید تغییر داد.
فیلیپ لام، بازیکن کلیدی در سال 2006 که هشت سال بعد کاپیتان آلمان در جام جهانی شد، به خبرگزاری فرانسه گفت: “در سال 2006 ما توانستیم تجربه کنیم که تمام ملت پشت تیم ایستاده و به ما انرژی می دهند.
“جشن ها خوب است. این که مردم به آلمان بیایند و یک جشنواره بزرگ را با هم جشن بگیرند.”
گونتر گباوئر، جامعه شناس و فیلسوف ورزشی آلمانی به خبرگزاری فرانسه گفت که این مسابقات تاثیری ناگهانی و طولانی مدت داشت.
“قبل از مسابقات، روحیه در آلمان بسیار بسیار ضعیف بود. اقتصاد خوب پیش نمی رفت. آب و هوا بد بود و فوتبال وحشتناک بود.
و سپس جام جهانی شروع شد و در اولین بازی آلمان مقابل کاستاریکا، فیلیپ لام گل زد و خورشید از آن عبور کرد تقریباً شبیه چیزی از کتاب مقدس بود.
گباوئر که در یک حومه طبقه متوسط برلین زندگی می کرد، همسایه ای را دید که پرچم آلمان را از بالکن خود به اهتزاز درآورد، که پیش از این به دلیل حفظ ملی گرایی این کشور پس از جنگ جهانی دوم، “تابو” محسوب می شد.
از آنجا، پرچم‌های آلمان و خواندن سرود را در بازی‌های آلمان دیدیم که قبلاً وجود نداشت.»
از بین رفتن رزروهای داخلی به این معنی بود که بازدیدکنندگان جام جهانی جنبه متفاوتی را نسبت به آلمانی‌های مستقیم و مجری قوانین و آشنا با کلیشه‌های ملی می‌بینند.
«خارجی هایی که به آلمان آمدند از مردم آلمان خوشحال شدند.
انگلیسی ها پرسیدند این همه آلمانی های خونین کجا هستند؟
ولفگانگ مانیگ، قایقرانی که در المپیک 1988 سئول برای آلمان طلا گرفت، اکنون استاد اقتصاد ورزش در دانشگاه هامبورگ است.
منیگ در مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسه گفت در حالی که مزایای اقتصادی رویدادهای بزرگ اغلب ناچیز بود، “اثر احساس خوب جوهره جام جهانی 2006 بود.”
قبل از جام جهانی، “آلمان ها دقیقاً رهبران جهان در مورد استقبال نبودند”، اما پس از سال 2006 “آلمان به طور قابل توجهی در ادراکات بین المللی پیشرفت کرده است.”
من معتقدم که خارجی‌ها ما را کاملاً متفاوت می‌بینند، دیگر نه به‌عنوان افرادی بی‌شور و تا حدی عجیب و غریب، بلکه به‌عنوان مردمی باز و شاد، که باعث می‌شود ما با نحوه‌ی دیدمان راحت‌تر باشیم.»
یان هاوت، جامعه شناس ورزشی در دانشگاه گوته، به خبرگزاری فرانسه گفت: “مردم آلمان کمی سخت تر شدند. آنها راحت تر و با اعتماد به نفس بیشتری پیروزی های تیم ملی را جشن می گرفتند.”
او افزود: «آنچه نسبتاً جدید بود این بود که خود آلمانی‌ها بیشتر متوجه شدند که در کشورهای دیگر تصویر آلمان آنقدرها که آلمانی‌ها فکر می‌کردند بد نیست.»
در حالی که 18 سال می گذرد و هم آلمان و هم جهان تغییر کرده اند، شباهت های زیادی باقی مانده است.
آلمان دوباره تحت تأثیر عدم اطمینان اقتصادی، نگرانی‌های زیرساختی و ترس از عملکرد ضعیف در زمین است.
هاوت گفت که توجه جهان دوباره به آلمان، چه برای بد و چه خوب، روشن خواهد شد.
“در بدترین حالت، ممکن است برخی از شگفتی‌ها وجود داشته باشد که ممکن است مردم متوجه شوند که در حال حاضر در آلمان، مانند حمل و نقل عمومی، کارها به خوبی انجام نمی‌شود.”
پس از تحقیر دو حذف متوالی جام جهانی در مرحله گروهی، آلمان با مربیگری یولیان ناگلزمن نشانه هایی از زندگی نشان داد.
آنها در سال 2023 از 11 بازی فقط سه برد را بردند، اما با بردهای قوی مقابل فرانسه و هلند در ماه مارس دوباره به پیروزی رسیدند.
نتایج تیم در این تورنمنت هر چه که باشد، مانیگ گفت آلمان می‌تواند روی تأثیر یکپارچه‌کننده ورزش ملی سرمایه‌گذاری کند.
“به عنوان یک پاروزن این حرف را با کمی غم در صدایم می گویم، اما فقط فوتبال می تواند مردم را اینطور دور هم جمع کند. کافه ها و رستوران ها بازی ها را روی مانیتور نشان می دهند و شما می توانید در فضایی دوستانه بنشینید و تماشا کنید.
“این واقعاً بسیار مسحورکننده است.”
dwi/hmn/dj/gj
این مقاله از یک فید خبرگزاری خودکار بدون تغییر در متن تهیه شده است.