Ayrton Energy برای ذخیره ایمن هیدروژن از مارگارین تقلید می کند
به عنوان سوخت، هیدروژن چیزهای زیادی برای خود دارد. می‌توانید آن را برای گرما بسوزانید تا جایگزین زغال‌سنگ شود، می‌توانید آن را از طریق الکترولیز برای تولید الکتریسیته عبور دهید، و می‌توانید از آن برای سوخت‌گیری خودرو به سرعت بنزین یا گازوئیل استفاده کنید. اما رسیدن هیدروژن به جایی که نیاز است چالش برانگیز است.
به عنوان سبک ترین گاز جهان، مهار هیدروژن دشوار است. از شکاف‌های ریز نشت می‌کند و می‌تواند به فلزات خاصی نفوذ کند و آنها را تجزیه کند. برای حمل و نقل مواد معمولاً نیاز به فشرده سازی یا مایع سازی است که هر دو نیاز به انرژی زیادی دارند. اما یک جایگزین وجود دارد: اتصال اتم های هیدروژن به یک مولکول حامل که حرکت آن راحت تر است.
این ایده جدید نیست: به اصطلاح حامل‌های هیدروژن آلی مایع (LOHC) دهه‌ها است که وجود داشته‌اند و بیشتر آنها به ترکیبات آلی فرار مانند تولوئن و متیل سیکلوهگزان متکی هستند. این مواد شیمیایی با هیدروژن خوب بازی می کنند، اما با توجه به سمیت آنها و میزان گرما و فشاری که برای آزاد کردن گاز نیاز دارند، چیز دیگری نیست.
یک استارت آپ جدید، آیرتون انرژیمی گوید یک جایگزین دارد: یک LOHC که می تواند در دما و فشار اتاق حمل و پردازش شود. و غیر سمی است.
ناتاشا کوستنوک، یکی از بنیانگذاران و مدیر عامل شرکت آیرتون انرژی، به TechCrunch گفت: «در واقع شبیه آب است. این یک مایع ایمن و غیر سمی است. من آن را نمی‌نوشم، اما تو را نمی‌کشد.»
کوستنوک و هم بنیانگذارش، برندی کینکد، قصد نداشتند نحوه انتقال هیدروژن را تغییر دهند. در ابتدا، آنها چشم انداز جایگزینی ژنراتورهای دیزلی با دیزل ژنراتورهایی داشتند که با هیدروژن تمیز کار می کردند.
او گفت: «ما به یک محلول ذخیره هیدروژن نیاز داشتیم. “اول فکر کردیم، خوب، ما فقط یکی را پیدا خواهیم کرد. ما فقط قرار بود قطعاتی از صنعت را ادغام کنیم. اما ما نتوانستیم راه حلی برای ذخیره هیدروژن پیدا کنیم که برای ما منطقی باشد. بنابراین ما به یک راه حل رسیدیم.»
کوستنوک فاش نکرد که شرکتش از چه روغنی استفاده می کند، اما گفت که هیدروژن را مشابه نحوه تبدیل روغن کانولا به مارگارین که از روغن های گیاهی تهیه می شود، ذخیره می کند. برخلاف چربی های حیوانی که کره را تشکیل می دهند، روغن های گیاهی در دمای اتاق مایع هستند. برای ساخت مارگارین، تولیدکنندگان روغن های گیاهی را در حضور یک کاتالیزور (که به تسهیل واکنش کمک می کند) در معرض گاز هیدروژن قرار می دهند. با هیدروژنه شدن روغن ها، جامد می شوند.
آیرتون نیز رویکردی مشابه دارد. کوستنوک گفت: «این هیدروژناسیون است. ما به تازگی راهی جدید برای انجام هیدروژناسیون و هیدروژن زدایی در مقایسه با LOHC سنتی پیدا کرده ایم. تجهیزاتی که هیدروژن را به روغن اضافه و آزاد می کند، مشابه الکترولیزهایی است که امروزه برای تولید هیدروژن از برق استفاده می شود. در نتیجه، این شرکت می‌تواند از تجهیزات تجاری موجود برای بخش بزرگی از عملیات خود استفاده کند و مقیاس‌بندی فقط نیازمند ساخت ماژول‌های بیشتر است، نه قطعات بزرگ‌تر.
حمل و نقل روغن آیرتون نیز به چیز خاصی نیاز ندارد. به عنوان مثال، افرادی که در حال حاضر از سوخت های مایع استفاده می کنند، می توانیم از بسیاری از این زیرساخت ها مجددا استفاده کنیم. خطوط لوله، واگن‌های ریلی، کامیون‌ها. من با شرکت‌های خط لوله صحبت کرده‌ام که خطوط اضافی دارند که استفاده نمی‌شوند، آنها در تلاشند راه‌هایی برای استفاده مجدد از زیرساخت‌های قدیمی بیابند.»
Kostenuk در نظر دارد از کامیون های تانکر برای تحویل LOHC هیدروژنه به یک مرکز صنعتی استفاده کند. پس از خالی شدن، LOHC دی هیدروژنه را به کارخانه فرآوری برمی گرداند تا بتوان از آن مجددا استفاده کرد.
کوستنوک گفت که فرآیند آیرتون به انرژی رفت و برگشت کمتری نسبت به هیدروژن مایع، آمونیاک یا متانول و کمی بیشتر از هیدروژن فشرده نیاز دارد. اما مزیت آن این است که LOHC می تواند دو برابر هیدروژن در لیتر نسبت به هیدروژن فشرده حمل کند و هزینه های اولیه پایین تری دارد زیرا می تواند از کامیون ها، لوله ها و پمپ های موجود مجددا استفاده کند.
این شرکت اخیراً با مشارکت Antares Ventures، EPS Ventures، SOSV، The51 و UCeed Investment Funds، سرمایه‌ای 6.8 میلیون دلاری به رهبری Clean Energy Ventures و BDC Capital جمع آوری کرده است. با این بودجه، Ayrton قصد دارد فناوری خود را به حدی افزایش دهد که تا سال 2027 روزانه دو تا سه تن هیدروژن تولید کند.