هرکسی که به زبان انگلیسی کلمه ای در مورد فوتبال نوشته یا خوانده است ، بدهکار قدردانی از برایان گلانویل ، که در روز جمعه 93 سالگی درگذشت. مرحوم پاتریک بارکلی ، یک نویسنده عالی در بازی زیبا و یک راکونتور حتی بهتر ، همانطور که در یک بعد از ظهر سرد و آفتابی در سال 2011 فهمیدم ، وقتی که او نوشت: “بیشتر کسانی که دارای گنگ بودند ، گفت:” بیشتر کسانی که نویسندگان فوتبال به دو دسته می افتند: بوده است. ” این در نسخه من از نسخه 2010 Opus Glanville ، “داستان جام جهانی” است.
گلانویل به 13 نفر از این افراد رفته بود اما در سال 1973 بود که او تصمیم گرفته بود در کتابی که اکنون تماشاگر ترین رویداد ورزشی روی کره زمین است ، وقایع کند. برای بینش فنی و تاکتیکی ، اطلاعات پیش زمینه و خلاصه هر نسخه ، همچنان ضروری است. همچنین می توانید آن را بخاطر نثر فوق العاده ، اگر گاهی اوقات تند و تیز ، بخوانید. در اینجا یک ناگت وجود دارد: “به طور کلی ، با وجود شرایط ناگوار ، جام جهانی 1970 یک پیروزی شگفت انگیز از مثبت نسبت به منفی ، خلاقیت بر روی مخرب بود. خود فینال ابعاد تقریباً تمثیلی را به خود گرفت.”
Glanville یک نویسنده پرکار بود که اووراوی آن شامل داستان های کوتاه ، رمان ها ، نمایشنامه ها ، موزیکال ها و فیلمنامه برای آن بود هدف! ، این فیلم در جام جهانی 1966 که به پیروزی در یک BAFTA ادامه یافت. اما این دنیای فوتبال نوشتن بود گلانویل ، حامی زرادخانه، برای بیش از 50 سال. این ستونهای با اندیشه شدید در فوتبال جهانی ، ابهامات در گاردین (به عنوان کتاب گردآوری شده است) ، گزارش های مسابقه ، کتاب ها یا بخش های تحقیقاتی. پات جنینگز گفت ، برایان فوتبال را فهمید.
هیچ مشتی کشید
اثبات احترامی که وی در بین مدیران داشت در حکایتی که توسط همکار من N. Ananthanarayanan به اشتراک گذاشته شده بود ، آمد. آنانت ، همانطور که تیم ورزشی HT با او تماس می گیرد ، پس از بازی چلسی-بلکبرن در کنفرانس مطبوعاتی حضور داشت که مارک هیوز در حال توضیح برای رسانه ها بود که چگونه آنها فرانک لمپارد را لگد زدند. وی گفت: “برایان یک نوت بوک طولانی داشت ، مانند مواردی که توسط حسابداران سالهای گذشته استفاده می شد ، و زودتر مارک این حرف را زد ، ما شنیدیم که زنگ زدگی صفحات است.” “طبق یادداشت های من” ، گلانویل شروع کرد و بلافاصله هیوز گفت ، “برایان ، من نمی گویم لمپارد بد بازی کرده است.”
هیچ کس عاشق فوتبال مانند او نبود ، اما شوخ طبعی Glanville نیز هیچکدام را نجات نداد. انگلیس در سال 2008 آلمان را در برلین مورد ضرب و شتم قرار داد ، اولین بار در 35 سال ، اما پس از ادای احترام به تیم و سرمربی آنها فابیو کاپلو ، که با آنها گلانویل به مسیری طولانی رفت ، گلانویل نوشت که ایتالیایی ها روی سه بازیکن قمار کرده است (استوارت داونینگ ، متیو و اسکات کارسون) ، “شرط خود را از دست داد.
وی در شماره قبلی فوتبال جهانی ، نوشت: “آندورا جدا از آن ، شکل انگلیس تحت استیو مک کلارن اسفناک به گونه ای بود که تقریباً هر حریف می تواند تهدیدی باشد.” گرت ساوتگیت به عنوان “یک مرکز یک مرحله ای” و ولادیمیر پوتین به عنوان “تزار دراکونی ، مجازی روسیه جدید” توصیف شد.
هیچ کس را نجات نداد
لباس های فیفا گلانویل دوست نداشت و او آن را به هیچ وجه نامشخص دانست. “بله ، همه ما در مورد فساد فیفا می دانیم ، اجتناب ناپذیر از لحظه ای که جوآئو هاولنگ استنلی روس را به عنوان رئیس جمهور در سال 1974 از بین برد ، با شروع 24 سال شیطان پرشور. این یکی از این جمله ها را از فیلسوف انگلیسی قرن هجدهم ، ادموند برک ، که برای شر به پیروزی ، به اندازه کافی برای مردان خوب نیست ، انجام داد.” (فوتبال جهانی ، ژانویه 2015).
گلانویل گفت ، این با “Pomposity بی شرمانه” بود که یک مدیر اجرایی FA گفته بود که هیچ انگلیسی زبان الزامات کار سرمربی انگلیس را برآورده نمی کند. این قبل از انتصاب کاپلو بود. برای او ، لیگ برتر یک “حرص و آز در لیگ خوب” بود ، کسی که قوانین مالکیت آن چنان “به طرز فجیعی آرام” بود که هیتلر یا مائو می توانستند متعلق به باشگاه ها باشند زیرا هیچ یک از محکومیت های کیفری نداشتند.
به همان اندازه ، ستایش کاملی برای بازیکنان وجود داشت. گلانویل گفت: برونو فرناندز سرمایه گذاری خوبی برای منچستر یونایتد خواهد بود. حتی در سن 17 سالگی ، پله “گلزن فوق العاده عضلانی با تعالی ، از نظر ژیمناستیک چابک و انعطاف پذیر ، یک دستمال دلپذیر توپ” با یک پای راست خوب و خلق و خوی خارق العاده (داستان جام جهانی) بود. پاتریک ویرا ، در “بهترین پویا ، ورزشکار ، بلند پا” ، گلانویل برای فوتبال جهانی نوشت ، یک عمل سخت برای آرسنال خواهد بود. گلانویل نوشت ، پل گاسکوژین “توجه یک گنات” را از زمین خارج کرد ، اما “آیا او یک بازیکن عالی بود؟ من با تأکید می گویم بله.”
اولین تکلیف جام جهانی من نیز آخرین او بود. این راول قوش ، سردبیر سابق ورزش روزنامه بنگلا بارتامان بود ، که مقدمه هایی را در کافه تریا در مرکز رسانه در گلسنکیرچن انجام داد. پرتغال-مکزیک در حال شروع به کار بود ، بنابراین Glanville ، که در آن زمان 76 ساله بود ، چندین پرواز از پله ها را به سمت رسانه Tribune با ما انجام داد. او مکث کرد ، نه اینکه نفس خود را بگیرد ، بلکه اظهار داشت که با وجود این ، صحت تحویل و ضربه های آزاد خود ، دیوید بکهام یک تسویه حساب یک ترفند بود.
بازی هفته
