از ترکیب امتیازات با پتانسیل خودداری کنید – TechCrunch

تعداد دانشجویان کم درآمدی که در کالج تحصیل می کنند در حال افزایش است: با توجه به الف گزارش 2016 از مرکز تحقیقات پیوسهم کل دانشجویان مقطع کارشناسی که از خانواده های کم درآمد هستند از 12 درصد در سال 1996 به 20 درصد در سال 2016 افزایش یافته است. 11% از دانش آموزانی که در ربع پایین درآمدی قرار دارند، مدارک خود را در مدت شش سال تکمیل می کنند، در مقایسه با 58% برای کسانی که در چارک بالا هستند.

این اختلاف باید باعث توقف شما شود. چرا بسیاری از دانشجویان کم‌درآمد به دانشگاه می‌رسند، اما به پایان مدرک نمی‌رسند، و بنابراین، به پتانسیل کامل خود در نیروی کار نمی‌رسند؟ یک پاسخ کوتاه این موضوع را شامل می شود: فقدان پشتیبانی و منابع منحصر به فرد و هدفمند. و به طور خاص در بخش فناوری، این عدم حمایت از یک اکوسیستم مشکل‌ساز ناشی می‌شود که غالباً امتیاز و ثروت را در دانشجویان و کارمندان آینده خود می‌پذیرد.

این مفروضات (ناخودآگاه یا ناخودآگاه) صنعت فناوری را تداوم می بخشد که با محروم کردن نادرست و مداوم دانش آموزان کم درآمد از فرصت های تحصیلی و شغلی که درها را باز می کند، نمی تواند به یک مجموعه استعدادهای مهم و پربار دسترسی پیدا کند.

واضح است که خط لوله آموزش فناوری به شغل، دانشجویان کم‌درآمد را قبل از تکمیل مدرک و ورود به یکی از پردرآمدترین بخش‌های اقتصاد ما شکست می‌دهد – اما ما در مورد آن صحبت نمی‌کنیم. وضعیت اجتماعی-اقتصادی باید بخشی از گفتگوی «تنوع» باشد – این موضوع کمتر گزارش شده و مورد بحث قرار نمی گیرد.

آمیختن امتیاز با پتانسیل به چه معناست؟

مانند بسیاری از صنایع، استخدام فناوری (از کارآموزی تا مشاغل تمام وقت) قبل از فارغ التحصیلی اتفاق می افتد. دانش‌آموزان کم‌درآمد با پتانسیل بالا اغلب در کهن الگوی «نامزد ایده‌آل» مورد نظر این ساختار استخدام قرار نمی‌گیرند، که ویژگی‌هایی را بیش از حد ارزش‌گذاری می‌کند و به آن‌ها پاداش می‌دهد که اغلب شاخص بهتری از امتیاز هستند تا استعداد یا پتانسیل. چگونه این اتفاق می افتد، و چگونه می توانیم آن را متوقف کنیم؟

اگر از مدیران استخدام بپرسید که چه مهارت هایی ممکن است برای موفقیت در صنعت فناوری لازم باشد، ممکن است بگویند که به دنبال نامزدهای جدیدی هستند که:

• مهارت حل مسئله عالی داشته باشید.
• مهارت های مدیریت زمان را نشان داده اند.
• سخت کوش هستند.
• انعطاف پذیر هستند و مایل به پشتکار در برابر مشکلات پیچیده هستند.
• سازگار هستند.

این مهارت‌ها می‌توانند از تجارب مختلف ناشی شوند – برای مثال، دانشجویی که یک شغل تمام وقت یا پاره وقت دارد در حالی که مدرک فنی را دنبال می‌کند، اخلاق کاری قوی، مهارت مدیریت زمان و انعطاف‌پذیری به دست می‌آورد. دانش‌آموز نسل اولی که به تنهایی و بدون بهره‌مندی از دانش خانواده یا شبکه‌های اجتماعی در تجربه کالج پیمایش می‌کند، احتمالاً مهارت‌های حل مسئله قابل توجهی را به دست می‌آورد. اگرچه اینها ذهنی هستند، اما مهارت های فوق العاده ارزشمندی برای موفقیت در فناوری هستند.

با این حال، در شیوه های استخدام، این مهارت های نشان داده شده به ندرت بخشی از معادله هستند و به طور ناعادلانه ای تحت الشعاع موارد زیر قرار می گیرند:

• تجربیات ممتاز دبیرستان (از جمله آمادگی آزمون، مشاوره با کیفیت بالا، دسترسی به دوره‌های ریاضی سطح بالاتر) که درها را برای حضور در کالج/دانشگاه معتبر و فرصت‌ها و پشتیبانی‌های فراوانی که به همراه دارد، باز می‌کند.
• امکانات مالی و زمان (یعنی عدم نیاز به کار برای حمایت از خود یا توانایی برای کار کردن در ساعات کمتر) برای شرکت در باشگاه ها و شبکه های دانشگاه، شرکت در هکاتون ها و/یا شرکت در کنفرانس ها یا رویدادهای شبکه ای در تعطیلات آخر هفته و عصر.
• پول نقد و دانش اولیه مورد نیاز برای هدایت سفر برای مصاحبه شغلی حضوری یا نقل مکان برای کارآموزی.
• نمرات آزمون، معدل و سایر معیارهای کمی که به شدت تحت تأثیر امتیازات هستند، مانند دسترسی به دوره های آمادگی آزمون گران قیمت، آماده سازی ریاضی دقیق قبل از کالج و مهمتر از همه، آزادی تمرکز صرفاً بر روی دانشگاهیان که برای افرادی که مجبور نیستند برای حمایت از خود و خانواده خود کار کنند.
• جوایز و تقدیرها بر بسیاری از عوامل فوق و همچنین سرمایه اجتماعی بستگی دارد.

برخلاف مجموعه اول، این معیارها نشانگرهای «پتانسیل» در نظر گرفته می شوند. با این حال، دستیابی به این نشانگرها مستلزم درجه خاصی از امتیاز و ثروت است که برای اکثر دانش آموزان در دسترس نیست. همه این تجربیات مستلزم زمان و انرژی است که فرد را از حضور در خانواده، شغلی که هزینه تحصیلش را پرداخت می کند و سایر مسئولیت های مهم خارج از کلاس درس باز می دارد. بسیاری از این تجربیات نیاز به پول مستقل دارند. بیشتر این تجربیات به نفع شبکه های فوق برنامه، دانش قبلی و امتیاز مقدماتی است.

این یک فرصت بزرگ از دست رفته با عواقب وخیم است. صنعت فناوری باید حضور در رویداد، جوایز و جایی که فرد به مدرسه رفته است را از توانایی واقعی خود برای موفقیت در صنعت جدا کنید. آنها یکی نیستند، و اگر به ترکیب امتیازات با پتانسیل ادامه دهیم، نخواهیم توانست به این جامعه دانشجویان با پتانسیل بالا دسترسی پیدا کنیم و ما را با کمبود مستمر استعداد و یک بخش فناوری کمتر متنوع مواجه خواهیم کرد.

حالا چی؟

چگونه می توان دوره های فنی را اصلاح کرد تا اطمینان حاصل شود که دانش آموزان کم درآمد به طور منحصر به فردی در سراسر دوره خود حمایت می شوند کل سفر تکنولوژی؟

زمین بازی را برای افراد کم درآمد تراز کنید

بیش از نیمی از دانشجویان گزارش می دهند تجربه ناامنی مسکن. به صراحت بگویم: زمانی که نمی توانید اجاره خانه خود را بپردازید، شرکت در آزمون علوم کامپیوتر سخت است و اگر اتصال اینترنت سریع نداشته باشید، انجام یک تکلیف تقریبا غیرممکن است.

برای رفع این موانع (چه جدید و چه قدیمی) باید آنها را درک کنیم و سپس در منابعی سرمایه گذاری کنیم که آنها را از بین می برد.

اول، حمایت و سرمایه گذاری در سازمان هایی که برای پر کردن این شکاف ها برای دانش آموزان با زمینه های کم درآمد کار می کنند. دوم، زمین بازی را برای همه استخدام‌کنندگان جدید هموار کنید –– اگر تصمیم‌گیرنده یا نماینده منابع انسانی در یک شرکت فناوری هستید، مطمئن شوید که همه کارآموزان و استخدام‌کنندگان جدید را با پشتیبانی خانه به خانه برای جابجایی و حضور در هواپیما تامین می‌کنید.

تصور نکنید که دانش‌آموزان اعتبار یا بودجه خانوادگی برای پوشش این هزینه‌ها را از قبل دارند و هفته‌ها منتظر بازپرداخت هستند. این به کاندیداها این امکان را می دهد که بهترین خود را نشان دهند.

سرمایه گذاری روی دانشجویان برای سرمایه گذاری در تنوع

بخش فناوری تمایل دارد در شروع خط لوله فناوری سرمایه گذاری کند – شرکت ها تمرکز می کنند 66٪ از بودجه بشردوستانه آنها در برنامه های K-12، در مقایسه با 3٪ در برنامه های سطح کالج..

سرمایه گذاری های K-12 مهم هستند، اما نیاز به پیگیری در سطح آموزش عالی دارند تا استعدادهای مورد نیاز ما را به دست آورند. ما باید اطمینان حاصل کنیم که دانش‌آموزان مدارک تحصیلی خود را تکمیل می‌کنند (و از آنها در طول سفرشان برای انجام این کار حمایت می‌کنیم) – این بازدهی فوری در قالب استعدادهای فنی آماده و ذهن‌های متنوع‌تر به همراه خواهد داشت که در نوآوری‌های فناوری که همه ما را ارتقا می‌دهد، مشارکت می‌کنند.

این در عمل به چه معناست؟ در اینجا یک مثال آورده شده است: اگر کارمند جدیدی را استخدام می کنید که هنوز در سال آخر تحصیلی است، ترم بهار او را پوشش دهید. روی کارمندان آینده خود سرمایه گذاری کنید؛ به آنها فضایی بدهید تا روی کلاس های پایانی و سطح بالا تمرکز کنند که آنها را بهتر برای کار آماده می کند، نه اینکه آنها را نگران پرداخت شهریه، اجاره و سایر هزینه ها در آن چند ماه حساس اخیر کند.

جمعیت فعلی دانشجویانی که با مدرک کامپیوتر فارغ التحصیل می شوند، و بخش فناوری به طور کلی، جامعه متنوع ما را منعکس نمی کند – نه تنها از نظر نژاد و جنسیت، بلکه از نظر وضعیت اجتماعی و اقتصادی.. و این به دلیل صنعت فناوری است ادامه می دهد برای آمیختن امتیاز با پتانسیل

نتیجه یک بخش فناوری همگن است که فناوری‌های حیاتی ایجاد می‌کند که به همه به طور یکسان خدمت نمی‌کنند. زمان حمایت و سرمایه گذاری منحصر به فرد از دانشجویان کم درآمد در سراسر خط لوله فناوری گذشته است.