در گرجستان، رمزارز ابزاری حیاتی برای پناهندگانی است که از جنگ فرار می کنند – مجله کوین تلگراف

برخی از دوستان روسی که می‌دانند من در رسانه‌های رمزنگاری کار می‌کنم از من پرسیدند که آیا راهی برای استفاده از رمزنگاری برای دسترسی به وجوه آنها وجود دارد یا خیر.

خرید کریپتو هنوز در روسیه تا حد زیادی غیرقانونی است و صرافی‌های کوچک فقط به روش‌های بسیار ابتدایی KYC نیاز دارند، در صورتی که اصلاً به آن نیاز داشته باشند. و از آنجایی که هرگونه تراکنش از طریق کارت بانکی هنوز در قلمرو روسیه انجام می شود، ساکنان نباید نگران تحریم شرکت های کارت اعتباری هنگام خرید ارزهای دیجیتال در صرافی محلی باشند.

این صرافی‌های کوچک به سرعت در حال افزایش تقاضا بودند و بسیاری از آنها سکه‌های اصلی مانند بیت‌کوین و استیبل‌کوین‌های مبتنی بر دلار محبوب مانند تتر را با قیمت‌های ممتاز می‌فروشند، برخی از آنها بسیار بالاتر از ارزش تعدیل‌شده‌شان به دلار.

اما سکه‌های کوچک‌تر و کم‌محبوب‌تر مانند لایت‌کوین همچنان در اولی قیمت نسبتاً مناسبی داشتند دو هفته پس از شروع جنگ یکی از دوستان بیشتر پس انداز خود را از طریق یک صرافی آنلاین روسی به لایت کوین منتقل کرد. هنگامی که کیف پول مبتنی بر تلفن آنها را با اعلان دریافت LTC خود پینگ کرد، آنها مستقیماً به یکی از چندین صرافی فیزیکی ارز دیجیتال در تفلیس رفتند تا سکه های خود را به دلار بفروشند.

من خودم به یکی از این صرافی‌ها جرأت کردم تا مقداری اتر را در ازای نقدی بفروشم. در وب سایت خود، این شرکت وضعیت غیرسیاسی خود و مطابقت با قوانین گرجستان را حفظ کرد. من واقعاً مطمئن نیستم که وقتی وارد شدم انتظار داشتم چه چیزی را ببینم، اما چیزی که یافتم یک امر نسبتاً فروتنانه بود.

اتاق کوچک در ساختمان اداری شلوغ در مرکز شهر دارای دو میز و چند صندلی برای استراحت مشتریان در حین انجام تأییدیه های بلوک بود. در پنجره واحد، علائم نئون بیت کوین، لایت کوین و تتر درخشیدند. پرچم های مینیاتوری گرجستان و اوکراین در گلدان ها نصب شده بود.

وقتی رسیدم، گروه کوچکی از مشتریان روسی صحبت می‌کردند و از دو کارمندی که پشت میزشان نشسته بودند تشکر می‌کردند. کارکنان پرسیدند که چگونه می توانند به من کمک کنند و من گفتم که می خواهم مقداری ارز دیجیتال بفروشم.

چه نوع؟ اتر. چقدر؟ حدود 2500 دلار ارزش دارد.

آنها به من آدرس دادند و من رمز ارز را فرستادم. پس از تایید تراکنش، یک دستگاه شمارش نقدی چرخید و مقدار دقیق آن را به دلار آمریکا بیرون ریخت، که کارکنان دوباره با دقت روی میز روبروی من شمارش کردند. کل فرآیند حدود 10 دقیقه طول کشید.

یک بار هم در مورد ملیت، شناسنامه یا تجارت من در تفلیس از من سؤال نشد.

دلار در دست، با کارکنان صحبت های کوچکی کردم. اپراتورهای صرافی که ترجیح می‌دهند ناشناس بمانند، گفتند که اکثریت قریب به اتفاق مشتریان آنها در هفته‌های اخیر روسی یا بلاروسی بوده‌اند و جریان مشتریان کم و بیش بدون توقف بوده است.

این تنها یکی از چندین صرافی فیزیکی رمزنگاری در پایتخت گرجستان بود که قوانین آزاد در مورد ارزهای دیجیتال را حفظ می کند. هیچ طرح مجوزی برای تجارت کریپتو ندارد و معامله گران کریپتو مجبور نیستند بر درآمد یا سود مالیات بپردازند. فروش کریپتو و قدرت هش در خارج و داخل کشور نیز از مالیات بر ارزش افزوده کشور معاف است.

نه روس ها

پایتخت با جمعیتی کمی بیش از یک میلیون نفر، جذب هزاران مهاجر جدید از اوکراین، بلاروس و به ویژه روسیه، هم از نظر مادی و هم از نظر سیاسی دشوار است.

و در حالی که بسیاری از کسب و کارهای مبتنی بر ارزهای دیجیتال شهر، رویکرد زندگی و اجازه زندگی را برای مشتریان خود مشاهده می کنند، بسیاری از مشاغل و خدمات دیگر کاملاً تبعیض آمیز هستند.

یک مثال را در نظر بگیرید: بسیاری از املاک اجاره ای مسکونی شهر در این شهر ربوده شد. چند هفته قبل و بعد از شروع درگیری. اکنون، بیش از یک ماه دیگربرای انبوه روس هایی که هنوز وارد جنگ می شوند، گزینه کمی برای انتخاب وجود دارد.

جدای از مسائل تامین، روس ها نیز با تبعیض از سوی مالکان مواجه هستند. هنگام تماس با مشاورین املاک در شهر، اولین سوالی که حتی به عنوان یک آمریکایی همیشه با آن روبرو بودم، این بود که “آیا شما روسی هستید؟” – به دنبال آن چیزی شبیه به “قبل از حرکت به جلو باید پاسپورت شما را ببینیم.” چندین نماینده املاک و مستغلات که با آنها صحبت کردم، گفتند که صاحبخانه ها سیاست “نه روس ها” دارند.

در یک کافه محلی، شنیدم که یک مرد روس خشمگین با تلفن خود با شخصی صحبت می کرد که گمان می کردم یک مشاور املاک است. او فهرستی از الزامات را مطرح کرد – مانند تعداد اتاق خواب، محدوده قیمت، نیاز به اجاق گاز و ماشین لباسشویی – که در جستجوی آنها ناامید است:

من و همسرم در حال حاضر در مرکز شهر یک اتاق اجاره می کنیم و او هیستریک است. او می‌گوید جایی برای آشپزی، ماشین لباسشویی برای تمیز کردن لباس‌هایمان وجود ندارد. او می گوید که می خواهد برگردد. می‌گویم: «یعنی چی برگرد؟ ما نمی توانیم به عقب برگردیم، نه برای هیچ چیز. ما اینجا هستیم…”

در حالی که من نمی توانم چنین تبعیض آشکاری را تأیید کنم، می توانم بفهمم که چگونه به وجود آمد.

در سال 2008، روسیه از جدایی طلبان در مناطق جداشده گرجستانی آبخازیا و تسخینوالی، که اکنون توسط بسیاری به نام اوستیای جنوبی شناخته می شود، حمایت کرد. جنگ بعدی در اوت 2008 12 روز طول کشید و بسیاری از مناطق را بمباران و زخمی کرد. سال‌ها بعد، این درگیری به مردم گرجستان احساس همبستگی شدید با اوکراین و خشم شدید نسبت به روسیه داده است.

یک ابزار، نه یک راه حل

تقریباً همه روس‌هایی که من در تفلیس ملاقات کرده‌ام از رمزنگاری برای انتقال حداقل بخشی از پس‌انداز خود استفاده کرده‌اند. و در حالی که این در ابتدا یک داستان موفقیت به نظر می رسد – زمانی برای درخشش کریپتو به عنوان آینده غیرمتمرکز که به مردم اجازه می دهد پس انداز خود را کنترل کنند – فکر می کنم کوچک نمایی مهم است.

ارزهای دیجیتال، مانند هر فناوری دیگری، تنها به اندازه افراد و نهادهای انسانی که آنها را احاطه کرده و اجرا می کنند، خوب یا مفید هستند. در حالی که بسیاری از ماکسیمالیست‌های رمزنگاری آزادیخواهانه، بدون شک این فناوری و طراحی غیرسیاسی آن را در میان این بافت روسیه-گرجستان تحسین می‌کنند، تنها چیزی که به آن اجازه می‌دهد موفق باشد، افراد و کسب‌وکارها در هر دو طرف معامله هستند که سیستم‌های مالی سنتی را به بلاک چین متصل می‌کنند. آنهایی که مبتنی بر، غیر متمرکز.

اگر دولت روسیه صرافی‌ها را ملزم می‌کرد پروتکل‌های KYC قوی‌تری را اجرا کنند – همانطور که در مورد حساب‌های بانکی و تراکنش‌های ارز خارجی انجام می‌دهند – شهروندان نمی‌توانستند رمزارز بخرند، یا در میزان خرید و متعاقباً پس‌انداز به شدت محدود می‌شوند.

اگر دولت گرجستان از صرافی ها بخواهد که همان اقدامات قوی و تقریبا غیرممکن KYC را که بانک های خصوصی در حال حاضر اجرا می کنند، دنبال کنند، برای مهاجران روسی فروش رمزنگاری خود به منظور پرداخت اجاره، خرید غذا و سازماندهی حمل و نقل بسیار دشوار خواهد بود.

اگر اپراتورهای صرافی اجازه دهند که مواضع سیاسی آنها برای تعیین مشتریانشان تعیین شود، عموم صاحبان رمزارز می توانند گزینه های خود را برای خرید، فروش و برداشت دارایی محدودتر بیابند.

کریپتو، مانند بسیاری از فناوری‌های جدید دیگر که پس از ایجاد آن به عنوان غیرسیاسی یا خنثی ستایش می‌شوند، در دست افرادی که از آن استفاده می‌کنند و آن را تنظیم می‌کنند، سیاسی می‌شود.

آرون وود ویراستار کوین تلگراف با پیشینه انرژی و اقتصاد است. او برنامه های بلاک چین را در ایجاد دسترسی هوشمندتر و عادلانه تر به انرژی در سطح جهانی زیر نظر دارد.

نظرات بیان شده به تنهایی متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات Cointelegraph یا شرکت های وابسته به آن نیست. این مقاله برای اهداف اطلاعاتی عمومی است و در نظر گرفته نشده است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه گذاری تلقی شود.