مهمترین صنعت تولیدی ایران در کشور نیازمند توجه ویژه است

محصولات صنایع دستی از نظر فرآیند تولید از ویژگی بارزی برخوردار است که آنها را در بین سایر محصولات کشور متمایز کرده است. وجود مواد اولیه فراوان، هزینه کم راه اندازی یک شغل خاص در صنایع دستی، راندمان سریع، نیروی کار ارزان، بازار بزرگ فروش داخلی و خارجی، امکان صادرات چمدان و نرخ ارز بالا در شرایط تحریم، تنوع بی نظیر و خوب کیفیت محصولات و از همه مهمتر ایرانی ویژگی بارزی است که می تواند صنایع دستی را در بین تمامی صنایع کشور متمایز و برجسته کند.

اشتغال سریع، پایدار و نیاز به کمترین سرمایه گذاری یکی دیگر از وجوه تمایز صنایع دستی است که در صورت توجه بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کشور را حل کرده و معیشت خانواده ها را گره می زند. علاوه بر همه این ویژگی ها، ویژگی برتر سایر صنایع دستی این است که طرح های مختلف در این زمینه بهترین فرصت برای تسهیل اشتغال زنان و کمک به این 50 درصد جمعیتی است که سهم اشتغال آنها در کشور ما تنها 13 درصد است.

وجود این ویژگی های ممتاز، ضرورت توجه به توسعه صنایع دستی را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است. آنچه در این زمینه مهم و آموزنده به نظر می رسد توجه به آموزش است که با استفاده از الگوی آموزش رسمی به بهترین شکل ممکن، دانش بومی و منحصر به فرد نسل ها و دانش ذاتی آنها و با به کارگیری آن می توان به صورت علمی مدیریت کرد. به صنایع دستی وی نقش اساسی در اقتصاد کشور تعریف کرد.

با آموزش صحیح می توان اعتماد به نفس، کارآفرینی و کانال کشی صنایع بومی را در عرصه ملی و حتی بازارهای بین المللی ارتقا داد.

آنچه در روند توسعه صنایع دستی به عنوان مسائل و مشکلات بیشتر مطرح می شود، موضوع رکود و عدم فعالیت این صنایع در گوشه و کنار خانه ها و محلات است که اغلب به همان شکل اصیل و کلاسیک نسل های گذشته باقی مانده است. در حالی که امروزه به لطف وجود انواع ماشین آلات و ماشین آلات می توان سرعت قابل توجهی به تولید صنایع دستی با همان قالب و کیفیت تولید دستی و انبوه داد، اما همچنان در تابوی هستیم. هندلینگ مطلق با راندمان بسیار پایین

موضوع دیگر به حاشیه راندن این صنایع به عنوان شغلی فرعی در کنار شغل اصلی افرادی است که آن را صرفاً در اوقات فراغت و سرگرمی دنبال می کنند. توجه به مقوله بیمه هنرمندان صنایع دستی شاید در دسترس ترین راه حل برای ثبات شغلی در این زمینه باشد. بدون شک اگر این امنیت شغلی در بین هنرمندان و صنعتگران ایجاد شود، صنایع دستی به عنوان اولین شغل می تواند مورد توجه بسیاری از افراد جامعه قرار گیرد.

از آنجایی که صنایع دستی هم در کارگاه و هم در خانه بر اساس مهارت های بومی و سنتی امکان پذیر است، در واقع صنعت خانگی به اشکال مختلف است، وزارت میراث، فرهنگ، گردشگری و صنایع دستی می تواند کارگروه ویژه ای را برای شناسایی اجزا (یا مستقل) تعیین کند. واحدهای تولیدی خانگی) که در میان محلات و مناطق مختلف شهری و روستایی برای برقراری روابط صنفی پراکنده شده اند. این کارگروه جلسات ماهانه ای را برای گرد هم آوردن و تثبیت ایده های برتر این کارآفرینان کوچک ترتیب می دهد. بی شک تکرار این روند در آینده اندیشه های تکامل یافته و متعالی تری را به بار خواهد آورد.

حمایت از تولیدکنندگان خودجوش صنایع دستی در قالب ارائه تسهیلات کافی و همچنین کمک به فروش و بازاریابی محصولات آنها بی شک جان تازه ای در پیکره این صنایع می دمد و در واقع صاحبان این صنایع با بیش از پیش کار صنعتی خود را انجام خواهند داد. سهولت و شجاعت