نقاشانی که هندسه خط نمی‌دانند اما در آمد خوبی دارند !
به گزارش خبرگزاری پرتو، «یدالله کابلی» خوشنویس و عضو شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران در دومین نشست مجازی «تجسم» که در صفحه اینستاگرام خانه هنرمندان ایران برگزار شد، گفت: ی. زحمت می کشند، خودشان معتقدند تلاش هنرمند ماندگار است. بدون شک می توان گفت که هنرمندان، همچون کارتی چند وجهی، برای درخشش پر تلاش هستند. چه به فکر خلق یک اثر هنری باشید و چه زمانی که در حال خلق اثری هستید و به پدیده ای فکر می کنید که نتیجه آن اثری ماندگار است.
وی افزود: جامعه هنری به طور خاص و عام، نسلی پیشرو، فرهیخته و فرزانه است. آنها در زندگی روزمره خود مدام در حال کاوش، کاوش و کشف شهودی در دنیای معنا هستند. در میان هنرهایی که همگی به سوی نقطه تعالی حرکت می کنند، هنر خوشنویسی شاید به دلیل دو عنصر زیبایی شناختی و زیبایی بصری که هندسه ساختاری خط است، زیبا باشد.
وی ادامه داد: داستان ظهور تمدن بشری از زمانی شروع شد که نوشتن ابداع شد. امروزه هنرمندانی از نقاط مختلف جهان در جشنواره ها و کنفرانس های بین المللی شرکت می کنند و خوشنویسی همچنان هنری زنده و پویا است و در برخی از کشورها آن را هنری مقدس می دانند.
کابلی در ادامه این نشست گفت: موضوع خوشنویسی مربوط به دهه های اخیر نیست، می توان گفت قبل از دوره قاجار و صفویه افرادی بودند که خوشنویسی می کردند. آنها این خط را به صورت محیطی طراحی کردند و قرار دادند و تصویرسازی کردند. اگر پایه کار همه کسانی که خوشنویسی می کنند، فارغ از جهت و گرایش و نحوه کارشان، هویت داشته باشد، آن هنر جذابیت، قوام و ماندگاری پیدا می کند. متأسفانه امروزه یکی از مشکلاتی که هنر خوشنویسی با آن مواجه است این است که جوانان با دور زدن مسیر آکادمیک و قانونی در هنر خوشنویسی به دلیل فریب دنیای رنگ وارد نقاشی خط شدند.
وی ادامه داد: برخی از نقاشان هستند که رنگ ها را می شناسند اما کوچک ترین شناختی از هندسه خوشنویسی ندارند. آنها در زمینه خوشنویسی فعالیت می کنند و صرفاً به دلیل اینکه در نقاشی شهرت دارند، کارشان را می خرند، اما اگر از نظر مولفه های خوشنویسی به آثارشان نگاه کنیم، چیزی را که باید ببینیم، نمی بینیم.
وی افزود: معلمان خوشنویسی باید به هنرجویان خود تاکید کنند که نقاشی هایی که هویت ندارند نمی توانند در کنار آثار اساتید و هنرمندان ما جایگاه ویژه ای داشته باشند.
یکی از اعضای شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران تصریح کرد: در کلاس های درس تجربه می کنیم که برخی از هنرجویان با تفکر هنری، اراده و فردیت علاقه مند به انجام کارهای خود در عین پیروی از استاد هستند. ما در عصری زندگی می‌کنیم که باید کاری فراتر از زمان، مکان و برنامه‌های کاربردی ارائه دهیم. در سیر تحول خوشنویسی می بینیم که مثلاً وقتی در تبریز صلیبی می نویسند، یکی در خراسان، یکی در اصفهان و شیراز، اصول و قواعدی دارند که هنرمند موظف است همه جا رعایت کند، اما در نهایت می بینیم ما. چیزی است که هنرمندان از آن رنج می برند. در همه هنرها با توجه به حفظ اصالت این اتفاق افتاده است و در هنر خوشنویسی وقتی به زمان میرزا غلامرضا اصفهانی و میرحسین می رسیم مشق های سیاه را می بینیم که ترکیب بندی و فضای آن زیباست. .
وی افزود: روی یک ورق کاغذ، نقاط بی شماری آماده است تا هنرمندی برای خلق یک اثر خوشنویسی تلاش کند. این مسیر مستلزم مطالعه است تا بتوانیم در دنیای لحظه ها و خالق آن غرق شویم.
* هنرمند باید هویت خود را در کار خود ارائه دهد
یدالله کابلی در بخشی دیگر از این نشست مجازی اظهار داشت: هنرمند باید هویت خود را در کار خود ارائه دهد. این فقط هنر نیست، بلکه ترکیبی از دانش و خلاقیت است. اگر به تاریخ خوشنویسی ایران نگاه کنیم، دلیل پیدایش قلم های مختلف این بود که ذوق ایرانی یک جانبه بودن و کسالت را برنمی تابد، از این رو از هر سطر خط جدیدی پدید آمد. هنر زمانی هنری است که با نگاهی عمیق و کاوش با قدرت تخیل و خلاقیت همراه باشد.
کابلی گفت: هنرمندی که روی صدف بسیار زحمت کشیده و تمام ابعاد، تناسبات، ظرافت و تراش الماس کلمات و حروف را به دقت مطالعه کرده است، می تواند با آنها فضا و زیبایی ایجاد کند؟ که آموختن و توجه نباید دست و پای هنرمند را بگیرد.
او گفت: هنر دنیایی است که همه می توانند در آن پناه بگیرند و خودشان را پیدا کنند. دنیای هنر انسان را به ظرافت، زیبایی، خوبی، لطافت و خوبی دعوت می کند. .